هوش مصنوعی: هر بار که ماه من موهایش را باز می‌کند، زیبایی‌اش مانند پیچ و تاب گل لبلاب، توجه و زیبایی هر زن دیگر را تحت‌الشعاع قرار می‌دهد.

هوش مصنوعی: از مقام و منزلتش کاسته شد، چون چادرش را کنار زد و زیبایی‌اش همچون نور مهتاب روشن و خالص شد.

هوش مصنوعی: مصحف رویش (کتاب آسمانی) وقتی به زیوری زیبا و به خطی دلنشین نوشته شده باشد، دیگر جایی برای اشتباه در اعراب گذاری باقی نمی‌ماند؛ چرا که هنرمندانه و با قدرتی خاص نگاشته شده است.

هوش مصنوعی: در غم او، قلم نویسنده بر قلب من می‌نویسد و از تپش و اضطراب، جریانی شبیه به جیوه را نشان می‌دهد!

هوش مصنوعی: دلم به خاطر اشک‌های خونینم مدام به حرکت می‌آید و بدون هیچ ترسی، این کودک بی‌تربیت را بر روی خودم می‌آورد.

هوش مصنوعی: در چمن به خاطر رفتار او از من چه می‌خواهی؟ او با زیبایی و نرمی می‌رقصد، اما پایش در زنجیر است و نمی‌تواند آزادانه حرکت کند.

هوش مصنوعی: بین ما و زاهد تفاوت‌های زیادی وجود دارد. چگونه می‌توانم با ابروی او، محراب را هم‌سطح کنم؟!

هوش مصنوعی: با تلاش و پشتکار می‌توان کوه‌های سخت را نیز جابه‌جا کرد. از درد و رنج جسمی و روحی خود می‌توان نغمه‌ای جدید و دلنشین ساخت که نشان‌دهنده تغییر و تحول است.

هوش مصنوعی: من از این می‌ترسم که اشک‌هایم هر لحظه بر من هجوم آورند و به قدری زیاد شوند که موجب سیلابی از غم و اندوه در دلم شوند و تمام آرامش و زیبایی این دشت را از بین ببرند.

هوش مصنوعی: روز و شب طغرل خبر از آمدن خود را به من می‌دهد، و من با چشم‌های حیرت‌زده‌ام همچون مخملی که در خواب است، منتظر او هستم.