هوش مصنوعی: سال‌هاست که در مسیر عشق او می‌رقصم و می‌گذرانم. تلاش ما در این راه، به یک‌سانی و یکدلی می‌انجامد و در نهایت همه چیز در این سفر رنگ و بویی خاص به خود می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اعتبار و ارزش ما به خوشی‌ها و چگونگی زندگی‌مان وابسته است. فرصت‌ها هر لحظه خود را نشان می‌دهند و مانند صدای نوشیدن جام‌ها به گوش می‌رسند.

هوش مصنوعی: این دنیا با رنگ‌های سرخ و زردش نیازی به داروی جادویی ندارد، زیرا تغییراتش به خاطر گذر زمان است.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر شادی و شعفش، الهام‌هایی را دریافت می‌کند که مانند پرواز جبرئیل پیام‌هایی شاداب و دلنشین است.

هوش مصنوعی: گرفتار عشق بودن و رهایی از آن کار دشواری است؛ احساس درد و رنج در قلبمان مانند چهارپایی است که در دام افتاده و هنوز از آن آزاد نشده.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در این دنیا از آرزوها و آرمان‌ها خوشحال نیست، زیرا کاملاً تلخ و غم‌انگیز است مانند زهر؛ طعم و نتیجه این خواسته‌ها در نهایت شیرینی ندارد.

هوش مصنوعی: در آغاز صبح، وقتی که جهان تازه و زیبا به نظر می‌رسد، افرادی که هنوز پخته نشده‌اند و تجربه کافی ندارند، هرگز نمی‌توانند از این زیبایی بهره‌مند شوند.

هوش مصنوعی: صد نفر با دانش و حکمت هم نمی‌توانند درمانی برای بیماری جنون پیدا کنند، همان‌طور که از روغن بادام‌ها نمی‌توان خشکی نبض را برطرف کرد.

هوش مصنوعی: ما به خاطر آوازه و شهرت هستی، از زیبایی و عطر گل مملو شده‌ایم، اما در نهایت چیزی جز شرم و ننگ نصیب‌مان نشده است.