هوش مصنوعی: ما در زیر بار سنگین عشق، قامت خود را خم کرده‌ایم و از دل نغمه‌ای را می‌نوازیم که هیچ بی‌نظمی و نقصی ندارد.

هوش مصنوعی: ما از نظر مقام و اعتبار، چیزی از دیگران کم نداریم و با اینکه در فقر به سر می‌بریم، همچون تخت جمشید، اعتبار و عظمت خاصی داریم.

هوش مصنوعی: ساز ما هیچ‌کس را خوش نمی‌آید و هر آنچه از ما می‌خیزد بر خود ظلم می‌کنیم.

هوش مصنوعی: وجود ما در اینجا چیزی جز بی‌نظمی نیست، مانند عرقی که از نگین خود می‌چکد، ما نیز در اینجا سرگردان و بی‌سر و سامان هستیم.

هوش مصنوعی: اگر به ما از جام قسمت خوشی و لذت نرسید، حداقل ما شهد راحتی را از زهر غم خود می‌چشیم.

هوش مصنوعی: ما هیچ عملی نداریم که گواه خوبی برای ما باشد، اما با این حال، امیدواریم که کرم و لطف خداوند ما را در بر گیرد.

هوش مصنوعی: از وجود ما که موجب شرمندگی است، هر لحظه وجودی تازه از هستی و عدم می‌گیریم.

هوش مصنوعی: اگر سلوک و رفتار فرقه‌ای مانند اخوان دهر باشد، پس چه امیدی می‌توان به مهربانی و لطف خداوند و محبت او داشت؟

هوش مصنوعی: با ذکر نام ما، ستاره‌ای از برج شرف به وجود آمده است، اما ما از شانس و اقبال خود چندان بهره‌ای نداریم.

هوش مصنوعی: غم و اندوه نتواند بر ما تأثیر بگذارد، چرا که ما مانند کسی هستیم که با داشتن تریاک، به نوعی از زهر و سم در زندگی‌مان عادت کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ما به نتیجه دلخواهمان نرسیدیم و مانند مجنون، از دیگران ناامید شده‌ایم.

هوش مصنوعی: کاره‌ای از ما در حال انجام است که طغرل با شوق و اشتیاق به سمت ما می‌آید و ما نیز در این مسیر تحت تأثیر او گام برمی‌داریم.