هوش مصنوعی: زلف او به مشکلی که برایم ایجاد کرده بود، آسانی بخشید و نشانه‌ای از پریشانی در دلم نقش بست.

هوش مصنوعی: اگر غنچه‌ای بخندد، حتی اگر چیزی در دست نباشد، باز هم شفتالو در کنار او ارزش خوبی‌ها را بالا می‌برد.

هوش مصنوعی: از گیسوی او دل آدمی به هم می‌ریزد و دیگر هیچ‌کس نمی‌تواند به آدمی که عاشق است، درس آرامش بدهد!

هوش مصنوعی: اگر به دنبال عشق هستی، باید از وابستگی‌ها و تعلقات بپرهیزی! چون بلبل در قفس با وجود زیبایی‌اش، به خاطر خاری که در رگ گل وجود دارد، در بند است.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس از سختی و دشواری لباس ما شکایت نکند؛ چرا که برای برطرف کردن نیاز یک لباس درهم و برهم، نیازی به دوختن با سوزن نیست!

هوش مصنوعی: در کلبه ما، هیچ ننگی از ویرانی و بدبختی وجود ندارد، زیرا در دل این خراب آباد، گنجینه‌ای بسیار ارزشمند نهفته است.

هوش مصنوعی: در نهایت، اشک‌های تو به مانند مرواریدهای ارزشمند در کام صدف تبدیل می‌شوند و به نیکوکارانی که به جایگاه والای خود رسیده‌اند، تعلق می‌گیرند.

هوش مصنوعی: ای کسی که در زیبایی، از همه برتر هستی، در نقش تو هیچ قلم و حدودی نمی‌تواند تو را توصیف کند!

هوش مصنوعی: امروز روز عید است، بیایید در کنار من بنشینید و ساعتی را به تماشای چشمان کسانی که قربانی می‌شوند اختصاص دهیم!

هوش مصنوعی: کی می‌خواهی به جمع فرهیختگان بپیوندی؟! تو که خصوصیات آن را نداری! بیشتر از این ادعای بلاغت نکن!

هوش مصنوعی: تحسین باد بر این حرف شاعر که همچون طغرل چین، برای نگهداری و پاسداشت ادب، زینت بخش خط پیشانی خود باشد!