هوش مصنوعی: چشم زیبای تو مانند تیر یا جست خنجر است که می‌تواند از دل‌های بسیار عبور کند و آن‌ها را مجروح کند.

هوش مصنوعی: آیا به یاد داری که عشق یوسف و زلیخا چه حالتی داشت؟ اگر تو هم می‌دیدی که چگونه موهای پیچ‌خورده‌ات به زنجیر شوق تبدیل شده، این وضعیت را تجربه می‌کردی؟

هوش مصنوعی: من از استاد بزرگ فهمیده‌ام که راز نظم و ترتیب در عدم توجه به تو، به خاطر نامی است که در تخمیر تو نهفته است.

هوش مصنوعی: بهزاد با تمام وجود و تلاشش، در هر جایی که تصویر تو را ببیند، به شدت دچار حیرت و تعجب می‌شود و این حالت تا ابد ادامه خواهد داشت.

هوش مصنوعی: زیر تیغ ابرویت، تنها من نیستم که جان می‌دهم؛ چه کسی حاضر است جانش را فدای زیبایی و خطر چشمان تو کند؟

هوش مصنوعی: نمی‌توان زیبایی‌ها و ویژگی‌های تو را به درستی توصیف کرد، زیرا هیچ‌کس نمی‌داند که چگونه باید تفسیر و بیان زیبایی‌های تو را انجام دهد.

هوش مصنوعی: ای نخل زیبای باغ بهار، با قامت بلندت من به تو عشق می‌ورزم. راستش را بگو، آیا می‌توانم از میخانه تا پیر تو سؤال کنم؟

هوش مصنوعی: اگر به خاطر غمت، در دل خود بناهایی ساخته‌ای، بدان که هیچ‌کس نمی‌تواند آن را ویران کند و بازسازی تو به دست خودت است!

هوش مصنوعی: محبوبان از عشق و زیبایی خود باید با زبانی شیرین و دلپذیر صحبت کنند، مانند شکر که طعمی شیرین دارد. مادر زمانه هم با زبان عشق و محبت، می‌تواند به تو شیرین‌زبان باشد و از آن عشق ناب تو را سیراب کند.

هوش مصنوعی: طغرل، به زیبایی نظم را مشاهده کن که چقدر شیرینی می‌ریزد، چون من از سر تا پا، تو را به زبانی دلنشین نشان دادم!