هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی با ساز و نغمه‌ای دل‌نشین، دنیا را بی‌هیچ پوششی به تصویر بکشی، پس به آوای زمان و آهنگ آن بیندیش و به پرده‌برداری از آن پرداز.

هوش مصنوعی: با خطی زیبا و با ادب، از رنگ سیاه سرمه، در سکوت کلمات چه نوشته‌ای را آغاز کن!

هوش مصنوعی: وقتی شوق و اشتیاق عمیق وجود داشته باشد، مانند غنچه‌ای که با عشق و محبت باز می‌شود، انسان از حیرت و تعجب درخواهد آمد. اگر محبت و محبت را نشان دهی، قفل لب‌ها باز شده و عشق جاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: که کی می‌تواند زخم‌های دل را بهبود بخشد؟ تنها کسی که به او اعتماد دارم و محرم رازهایم است، همانی است که در زیبایی به مهتاب می‌ماند.

هوش مصنوعی: حسرت بر ابروی تو نشانه پیری من شده است و دیگر چیزی جز خانه خودم ندارم، حتی همان کمان نیز دیگر خانه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که مورد علاقه و محبت دیگران قرار نگیرد، باید بداند که عشق و محبت یک کالا نیست که به راحتی بتوان به آن دست یافت. در واقع، اگر کسی محبت را به درستی نشناسد و از آن بهره‌مند نشود، باید ابتکاری برای جبران خسارت‌های عاطفی‌اش پیدا کند.

هوش مصنوعی: به آرامی و با فروتنی به استقبال ادب و سادگی برو، مانند مخمل که نرم و لطیف است. اگر تمایل به خواب عمیق و آرامش داری، باید راه را هموار کنی.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویر زیبایی اشاره می‌شود که یک خیاط با مهارت و هنر خود، زیبایی‌های طبیعت را با دقت و ظرافت به هم می‌دوزد. مانند اینکه رنگ‌ها و عناصر مختلفی را به هم می‌آمیزد تا نمایانگر زیبایی چمن و جریان آب باشند. این تصویر نمادی از زندگی و زیبایی‌های طبیعی است که با هم ترکیب شده‌اند.

هوش مصنوعی: دل آرام و بی‌دغدغه بود، چون چیزی جز حقیقت در زبان وجود نداشت. این تیغ زبان، تنها جوهر واقعیات را بیان می‌کند.

هوش مصنوعی: شما به جز دردسرهایی که به وجود می‌آورید، هیچ مشکل دیگری ندارید و فقط دردسر شما را می‌آفریند. هیچ مشکل دیگری برای کسانی که باده می‌نوشند، وجود ندارد.

هوش مصنوعی: از اشک‌های من هیچ نشانه‌ای پیدا نمی‌شود و آتش یاقوت را نمی‌تواند دودی نشان دهد.

هوش مصنوعی: طغرل چه خوب است که یاران به خط جام، دریای معانی را در میان ببندند!