هوش مصنوعی: آنقدر در ادعا و آرزوهایم به نتیجه نرسیدم که دیگر کام من شیرین نمی‌شود و آیا از سنگ ناامیدی، می‌توانم جامی پر از شادی پیدا کنم؟

هوش مصنوعی: هر کسی که به دنبال نام و یاد من باشد، همچون جواهری گرانبها در دنیا، صورتش از شرم و خجالت به خاطر قطرات شبنم پر از غم و اندوه خواهد شد.

هوش مصنوعی: دل من آنقدر از فکر و برنامه‌ریزی برای دیوانگی خسته و ناامید شده که جز حس بی‌احساسی و سردی چیزی در آن وجود ندارد. طبع من مانند بادام، خشک و بی‌روح شده است!

هوش مصنوعی: در دل عاشق، جایگاه و مقام اهمیت ندارد و هیچ تفاوتی میان بالا و پایین نیست. مانند اینکه اگر آیینه‌ای وجود داشته باشد، نمی‌تواند بام من را از در نشان دهد.

هوش مصنوعی: من بارها اشک ریختم و از جانم مایه گذاشتم، کاش نتیجه‌اش چیزی باشد که به آن دست یابم و موفق شوم در اهدافی که دارم.

هوش مصنوعی: با نواختن ساز لطف و مهربانی، پیام من را مانند نغمه‌ای از نسیم بشنو.

هوش مصنوعی: در این دنیا، فرصتی برای آماده‌سازی وجود ندارد و زندگی همانند شعله‌ای زودگذر است. پس، باید هم آغاز و هم پایان زندگی‌ام را با یکدیگر در نظر بگیرم.

هوش مصنوعی: دیگر نیازی به درس و یادگیری ندارم، زیرا در مسیر عشق باید با هر قدمی که برمی‌دارم، ذکر بگویم و به یاد تو باشم.

هوش مصنوعی: من از اینکه دل را به آرامش واگذار کردم، آرامش داشتم، اما در نهایت، بی‌قراری‌ای که داشتم، لذت آرامش را از من گرفت.