هوش مصنوعی: هر کسی که نگاهش به من باشد و زیبایی‌ام را ببیند، به من تحسین می‌کند و می‌گوید که توانایی تحمل الفت و عشق من بسیار بالاست.

هوش مصنوعی: از فکر و خیال زیبایی او، اکنون باید عصایی داشته باشم؛ چرا که بار سنگین دوری‌اش باعث شده تا دوشم خم شود.

هوش مصنوعی: یعنی: ای پروردگار، من از کدام گروه هستم که در این دنیای وجود، تنها چیزی که در آغوشم هست، سر زانو است و خبری از عشق و همراهی واقعی نیست؟

هوش مصنوعی: ای کسی که می‌خواهی به جمع بندگان آن درگاه بپیوندی، فقط به حلقه زلف او متکی باش و نیازی به چیز دیگری برای جلب توجه او نداشته باش! به حرف من گوش کن!

هوش مصنوعی: در دل من فقط تصویر عشق او جا دارد و غصه‌های او بر روی لوح جانم نقش بسته است.

هوش مصنوعی: دوستان، هر جا که هستید برایم دعا کنید و حال مرا بگویید، اگر آن معشوقه‌ی بازیگوش من را ببینید!

هوش مصنوعی: در حضور بزرگ‌ترین سخنور، طغرل، شعرهای نامنظم و بی‌انسجام من هیچ ارزشی ندارند!