طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عشق تو چو من دردکشی می خواهد</p></div>
<div class="m2"><p>سودای تو دیوانه وشی می خواهد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زین شعله فروز معصیت، روی متاب</p></div>
<div class="m2"><p>دیگ کرم تو آتشی می خواهد</p></div></div>

شمارهٔ ۴

عشق تو چو من دردکشی می خواهد
سودای تو دیوانه وشی می خواهد
زین شعله فروز معصیت روی متاب
دیگ کرم تو آتشی می خواهد

هوش مصنوعی: این شعر به بیان عمق و شدت عشق و خواسته‌های یک عاشق پرداخته است. شاعر می‌گوید که برای عشق معشوقش، باید تحمل درد و رنج را داشته باشد و همچنین جنون ناشی از عشق را بپذیرد. او همچنین به معصیت و ناهنجاری‌هایی که در این راه وجود دارد، اشاره می‌کند و تأکید می‌کند که برای رسیدن به محبت و کرم معشوقش، باید از این شعله‌ها دوری کند. در کل، احساسات پیچیده و عمیق ناشی از عشق و تمنای آن به تصویر کشیده شده است.

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

هوش مصنوعی: عشق تو مثل من، نیاز به زخم و رنج دارد. آرزوی تو، فردی دیوانه و غیرعادی می‌طلبد.

عشق تو چو من دردکشی می خواهد

سودای تو دیوانه وشی می خواهد

هوش مصنوعی: از این شعله‌ی معصیت دور شو، زیرا برای خاموش کردن آتش آن، فقط مهربانی تو کافی نیست.

زین شعله فروز معصیت، روی متاب

دیگ کرم تو آتشی می خواهد

شمارهٔ ۳

اطلاعات

برگردان به زبان ساده