طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » متفرقات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>دماغم از ضعیفی، نکهت گل بر نمی تابد</p></div>
<div class="m2"><p>دلم از ناتوانی، بوی سنبل برنمی تابد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

دماغم از ضعیفی نکهت گل بر نمی تابد
دلم از ناتوانی بوی سنبل برنمی تابد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به احساس ناتوانی و ضیعف بودن خود اشاره می‌کند. او می‌گوید که نمی‌تواند از عطر گل و سنبل لذت ببرد و این بوی خوش را درک کند. به نوعی، بیانگر این است که او در وضعیت روحی بدی قرار دارد و نمی‌تواند از زیبایی‌های زندگی بهره‌مند شود.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: بوی خوش گل‌ها به دلیل ضعف من به مشام نمی‌رسد و عطر سنبل هم به دل من نمی‌رسد، چرا که ناتوانم.

دماغم از ضعیفی، نکهت گل بر نمی تابد

دلم از ناتوانی، بوی سنبل برنمی تابد

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده