طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۹۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>منت آب خضر نیست جوی بر سر ما</p></div>
<div class="m2"><p>طالع خشک لبی مانده به اسکندر ما</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ما زسیم و زر خود، بزم نکردیم چو شمع</p></div>
<div class="m2"><p>دیگران بزم فروزند ز سیم و زر ما</p></div></div>

شمارهٔ  ۹۵

منت آب خضر نیست جوی بر سر ما
طالع خشک لبی مانده به اسکندر ما
ما زسیم و زر خود بزم نکردیم چو شمع
دیگران بزم فروزند ز سیم و زر ما

هوش مصنوعی: این بیت‌ها به تأثیر و ارزش چیزهایی که ما داریم اشاره می‌کند. شاعر می‌گوید که نعمت‌ها و امکانات ما به اندازه‌ای نیست که مانند دیگران زندگی شاد و با شکوهی داشته باشیم، اما دیگران به واسطه‌ی نعمت‌های ما خوشحال و پرشور هستند. در واقع، این شعر به نوعی نشان‌دهنده‌ی تلاش و زحمت است و اینکه ممکن است ما به‌اندازه‌ی دیگران از داشته‌های خود بهره نبریم.

شمارهٔ  ۹۳

شمارهٔ  ۹۴

هوش مصنوعی: ما از نعمت‌ها و خوبی‌های زندگی بی‌بهره‌ایم، و در این وضعیت، کسی نمی‌تواند برکت و خوشبختی را در زندگی‌مان به ارمغان بیاورد. گویی بخت ما به مانند جوی آبی خشک مانده، هیچ آبی برای سیراب کردن ما وجود ندارد.

منت آب خضر نیست جوی بر سر ما

طالع خشک لبی مانده به اسکندر ما

هوش مصنوعی: ما از طلا و نقره خود جشن و سروری نداشتیم، در حالی که مانند دیگران شمع‌ها با مال و ثروت خود می‌درخشند.

ما زسیم و زر خود، بزم نکردیم چو شمع

دیگران بزم فروزند ز سیم و زر ما

شمارهٔ ۹۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده