طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۹۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ناله برآید از ورق، گریه کنان رود قلم</p></div>
<div class="m2"><p>کاتب اگر رقم کند، حال من خراب را</p></div></div>

شمارهٔ  ۹۱

ناله برآید از ورق گریه کنان رود قلم
کاتب اگر رقم کند حال من خراب را

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از درد و رنج خود سخن می‌گوید. او می‌گوید که اگر کاتب بخواهد حال او را بنویسد، اشک و اندوهش به اندازه‌ای است که حتی ورق‌های کاغذ هم از آن ناله می‌کنند. به عبارتی، احساسات عمیق و دردناک او به حدی است که بر روی کاغذ نیز تأثیر می‌گذارد.

شمارهٔ  ۸۹

شمارهٔ  ۹۰

هوش مصنوعی: صدای ناله از ورق بلند می‌شود و قلم نویسنده در حالتی گریه‌آور درباره وضعیت خراب و دردناک من می‌نویسد.

ناله برآید از ورق، گریه کنان رود قلم

کاتب اگر رقم کند، حال من خراب را

شمارهٔ ۹۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده