طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>یافتم منزلگه وصل تو جای خویش را</p></div>
<div class="m2"><p>رهبر خود چون نسازم نقش پای خویش را؟</p></div></div>

شمارهٔ  ۷۲

یافتم منزلگه وصل تو جای خویش را
رهبر خود چون نسازم نقش پای خویش را

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از یافتن منزلگاه وصال معشوق صحبت می‌کند و به این موضوع اشاره دارد که نمی‌خواهد بر روی مسیر خود، اثری از خود به‌جا بگذارد. به عبارتی، او به دنبال رسیدن به عشق و وصال است و نمی‌خواهد قدم‌های خود را مشخص کند.

شمارهٔ  ۷۰

شمارهٔ  ۷۱

هوش مصنوعی: من جایی را که به وصال تو منتهی می‌شود پیدا کردم. اما چگونه می‌توانم راهنمای خود را ترک کنم و جای پای خود را نداشته باشم؟

یافتم منزلگه وصل تو جای خویش را

رهبر خود چون نسازم نقش پای خویش را؟

شمارهٔ ۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده