طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۶۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>به تسکین دلم یکسان بود لطف و عتاب او</p></div>
<div class="m2"><p>اگر سرد است اگر گرم، آب ساکن سازد آتش را</p></div></div>

شمارهٔ  ۶۱

به تسکین دلم یکسان بود لطف و عتاب او
اگر سرد است اگر گرم آب ساکن سازد آتش را

هوش مصنوعی: شاعر اشاره می‌کند که هر دو رفتار معشوق، چه محبت و چه سرزنش، برای او تسکین‌دهنده است. حتی اگر احساسات مختلفی مانند سردی یا گرمی وجود داشته باشد، عشق می‌تواند آتش درونش را آرام کند.

شمارهٔ  ۵۹

شمارهٔ  ۶۰

هوش مصنوعی: لطف و سرزنش او برای آرام کردن دلم یکسان است؛ چه با مهربانی با من برخورد کند و چه با خشم، او مانند آب است که می‌تواند آتش را خاموش کند.

به تسکین دلم یکسان بود لطف و عتاب او

اگر سرد است اگر گرم، آب ساکن سازد آتش را

شمارهٔ ۶۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده