شمارهٔ ۶
دلم در نازکی باج از پر پروانه می گیرد
بشوی از نرگس خود، سرمه آتش نگاهی را
رخ آن گلعذار از بس که شاداب است، می ترسم
که موج تازگی شوید ز ابرویش سیاهی را!
چو آن سرو چمان را برکنار جو گذار افتد
کند استاده، شوق پای بوسش آب راهی را!
اطلاعات
وزن: مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن مفاعیلن (هزج مثمن سالم)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکیدرج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی میتوانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
دلم در نازکی باج از پر پروانه می گیرد
بشوی از نرگس خود، سرمه آتش نگاهی را
هوش مصنوعی: دل من به نرمی و حساسیت به اندازهای است که با نگاه ظریف و جذاب یک پروانه، تحت تاثیر قرار میگیرد. پس لطفاً آبی که از چشمهای نرگسوار تو به دست میآید را بس کن، چرا که نگاه سوزان تو مانند سرم است و میتواند آتشین باشد.
رخ آن گلعذار از بس که شاداب است، می ترسم
که موج تازگی شوید ز ابرویش سیاهی را!
هوش مصنوعی: چهرهی آن معشوقه به قدری زیبا و شاداب است که نگرانم زیباییاش باعث شود ابروهایش، که سیاهند، به خاطر تازگی بیشتر جلوه کند و تحت تأثیر قرار گیرد.
چو آن سرو چمان را برکنار جو گذار افتد
کند استاده، شوق پای بوسش آب راهی را!
هوش مصنوعی: زمانی که آن سرو خوش قامت را کنار رود مشاهده میکنم، محکم ایستاده و دلم مشتاق بوسیدنش میشود؛ به حدی که آب راهی را به حرکت درآورد.