هوش مصنوعی: دستم را به جوی آب می‌زنم و شادابی و زیبایی تو را در آن می‌بینم، مانند تصویری که از شاخ گل در آب منعکس می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر در شب تاریک، پرده را از چهره‌ات برداری، من می‌توانم زیبایی‌ات را در نور ماه ببینم.

هوش مصنوعی: باران صبحگاهی بر روی برگ‌های گل سوسن نشسته است، و من در یاد تو، مانند سنجابی که در لانه‌اش خوابیده، تو را می‌بینم.

هوش مصنوعی: من به سادگی در دل به تو عشق می‌ورزم، در حالی که می‌دانم تو در میان دوستان من، دشمنانی را پرورش می‌دهی.

هوش مصنوعی: ناز و دل‌ربایی خود را کمتر نشان بده، زیرا من در خواسته‌هایم راضی‌ام. حتی اگر یک بار در خواب تو را ببینم، برایم کافی است.

هوش مصنوعی: گریه‌ام می‌گیرد وقتی به حال طغرا فکر می‌کنم، مانند شمعی که هر جا آتش را می‌بیند، می‌تابد و مجذوب می‌شود.