طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل از خاطر برون کن طره جانانه را</p></div>
<div class="m2"><p>یاد دارد چون تو این زنجیر، صد دیوانه را</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ساغر از پا گربیفتد، می پرستان را چه غم</p></div>
<div class="m2"><p>شیشه می گیرد به گردن، خون صد پیمانه را</p></div></div>

شمارهٔ  ۲۲

ای دل از خاطر برون کن طره جانانه را
یاد دارد چون تو این زنجیر صد دیوانه را
ساغر از پا گربیفتد می پرستان را چه غم
شیشه می گیرد به گردن خون صد پیمانه را

هوش مصنوعی: این شعر به ابراز احساسات عاطفی و دلتنگی می‌پردازد. شاعر از دل می‌خواهد که یاد محبوب را فراموش کند، زیرا یاد او برای دیوانه‌ها زنجیری سنگین است. او به می‌پرستان اشاره می‌کند که اگر مگس بپرند، نباید نگران باشند؛ چرا که عشق و احساسات عمیق می‌تواند سختی‌ها را تحمل کند. به طور کلی، شعر به موضوعاتی همچون عشق، دلتنگی و نارسایی‌های ناشی از آن پرداخته است.

شمارهٔ  ۲۰

شمارهٔ  ۲۱

هوش مصنوعی: ای دل، یاد آن معشوق را از ذهنت بیرون کن، چون تو این زنجیر را در خاطر داری، صد دیوانه نیز آن را به یاد دارند.

ای دل از خاطر برون کن طره جانانه را

یاد دارد چون تو این زنجیر، صد دیوانه را

هوش مصنوعی: اگر لیوان از دست بیفتد، برای می‌نوشان چه اهمیتی دارد؟ شیشه‌ای که دور گردن آویخته شده به چه دردشان می‌خورد وقتی که خون صد پیمانه را دارند؟

ساغر از پا گربیفتد، می پرستان را چه غم

شیشه می گیرد به گردن، خون صد پیمانه را

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده