طغرای مشهدیشمارهٔ ۱۹
ماییم و دیدن گل روی تو ساقیا
دلبستگی به سنبل موی تو ساقیا
از آب حسن، موج به خورشید می زند
جامی که خاک خورده ز کوی تو ساقیا
بی استخاره خرد و بی صلاح هوش
دادیم دل به روی نکوی تو ساقیا
هرگز دلم به چشمه کوثر نمی کشد
تا آب خورده ام ز سبوی تو ساقیا
ما را کند هدایت رجعت به اصل خود
برگشتن پیاله به سوی تو ساقیا
طغرا اگر نهد ز جهان، مست پا به حشر
خواهد نجات یافت به روی تو ساقیا
اطلاعات
وزن: مفعول فاعلات مفاعیل فاعلن (مضارع مثمن اخرب مکفوف محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
ماییم و دیدن گل روی تو ساقیا
دلبستگی به سنبل موی تو ساقیا
هوش مصنوعی: ما هستیم و به تماشای گل چهره‌ات مشغولیم، ای ساقی، دلمان به زیبایی و لطافت موی تو وابسته است.
از آب حسن، موج به خورشید می زند
جامی که خاک خورده ز کوی تو ساقیا
هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به زیبایی و شکوه عشق و محبت اشاره می‌کند. او از خداحافظی با محبوبش سخن می‌گوید و حسرتی بر دل دارد. مشربی که به عشق و زیبایی‌های محبوب اشاره دارد، به گونه‌ای است که تمام اشیاء و عناصر زیبایی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. در اینجا، جامی که خاک خورده، نماد عشق و زیبایی است که از دنیای محبوب سرچشمه می‌گیرد و به خورشید می‌درخشد.
بی استخاره خرد و بی صلاح هوش
دادیم دل به روی نکوی تو ساقیا
هوش مصنوعی: ما بدون تدبیر و فکر درست، دل را به زیبایی تو سپردیم، ای ساقی.
هرگز دلم به چشمه کوثر نمی کشد
تا آب خورده ام ز سبوی تو ساقیا
هوش مصنوعی: دلم هرگز به چشمه کوثر جلب نمی‌شود، چون آب نوشیده‌ام از سبوی تو ای ساقی.
ما را کند هدایت رجعت به اصل خود
برگشتن پیاله به سوی تو ساقیا
هوش مصنوعی: ما را به سوی اصل و ریشه‌امان برمی‌گردانی، همچنان که پیاله‌ای به دست تو، ای ساقی، بازمی‌گردد.
طغرا اگر نهد ز جهان، مست پا به حشر
خواهد نجات یافت به روی تو ساقیا
هوش مصنوعی: اگر کلامی از زیبایی در دنیا برود، فقط کسی که در روز قیامت در سایه تو باشد، نجات خواهد یافت، ای ساقی.