طغرای مشهدی » گزیدهٔ اشعار » ابیات برگزیده از غزلیات » شمارهٔ  ۱۷۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گشت عمر بخت ما، در رنگ مخمل، صرف خواب</p></div>
<div class="m2"><p>حیف کاین نگشوده مژگان، ذوق بیداری نیافت</p></div></div>

شمارهٔ  ۱۷۲

گشت عمر بخت ما در رنگ مخمل صرف خواب
حیف کاین نگشوده مژگان ذوق بیداری نیافت

هوش مصنوعی: شاعر به این نکته اشاره می‌کند که عمر و خوشبختی‌اش در خواب و غفلت سپری شده است و افسوس می‌خورد که هنوز نتوانسته بیداری و لذتی واقعی را تجربه کند. به همین دلیل، چشمانش که به زیبایی و بیداری اشاره دارند، باز نشده‌اند و از ذوق زندگی واقعی بی‌بهره مانده است.

شمارهٔ  ۱۷۰

شمارهٔ  ۱۷۱

هوش مصنوعی: عمر خوشبختی ما مانند مخملی رنگارنگ سپری شد و صرف خواب شد. افسوس که این چشم‌ها هرگز باز نشدند و طعم بیداری را نچشیدند.

گشت عمر بخت ما، در رنگ مخمل، صرف خواب

حیف کاین نگشوده مژگان، ذوق بیداری نیافت

شمارهٔ ۱۷۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده