هوش مصنوعی: ای مرغی که روزی‌ات از آزادی‌ام می‌گذرد، مهمان من مشو. اگر آب و دانه‌ای وجود دارد، بدان که در قفس صیاد گرفتار است.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر آن زلف هستم که با خود بی‌نهایت آتش و افسوس به همراه دارد. در این شب که از هر سو بادی می‌وزد، نور چراغم روشن شده است.

هوش مصنوعی: در روز ازل، آن شخص بازیگوش با من یک جناغی بسته بود و امشب با من ساغر می‌نوشد. به او گفتم که یادش در ذهنم هست!

هوش مصنوعی: گاهی به قدری کوچک و بی‌ارزش هستم که با خاک برابر می‌شوم و گاهی همچون ستاره‌ای درخشان و ارزشمند دیده می‌شوم. اما قسمت و سرنوشت من در این دنیا همچون کاغذی است که با وزش باد جابجا می‌شود و هیچ ثباتی ندارد.