طغرای مشهدیشمارهٔ ۱۳۸
من و آن سرو که در جلوه گهش می بارد
پاک بینی ز هوا، صاف نگاهی از آب
اطلاعات
وزن: فعلاتن فعلاتن فعلاتن فعلن (رمل مثمن مخبون محذوف)
قالب شعری: غزل
منبع اولیه: ویکی‌درج
* با انتخاب متن و لمس متن انتخابی می‌توانید آن را در لغتنامهٔ دهخدا جستجو کنید.
برگردان به زبان ساده
من و آن سرو که در جلوه گهش می بارد
پاک بینی ز هوا، صاف نگاهی از آب
هوش مصنوعی: در اینجا، شاعر به تصویر زیبایی از خود و سروی که در یک مکان دلنشین در کنار هم قرار دارند، اشاره می‌کند. او به وضوح می‌بیند که چگونه این زیبایی‌ها در دل آسمان و آب منعکس شده‌اند و همه چیز به خاطر پاکی و روشنی دست نخورده است.