هوش مصنوعی: تا زمانی که جانم باقی است، برای شنیدن نغمه‌های موسیقی، خود را فدای آن می‌کنم و مثل غیچک، در برابر پای نوازنده می‌نشینم.

هوش مصنوعی: وقتی دف به صدا درمی‌آید و گرم می‌شود، من از شدت سوز و گدازِ گریه‌ام، اشک‌هایم را روی دستانم می‌گذارم و حرارتی برای نوازنده ایجاد می‌کنم.

هوش مصنوعی: گل به خاطر صدای زیبا و دلنشینش، برای بلبل می درخشید؛ اگر بلبل نمی‌توانست لحن و آوای خوش نوازنده را بشنود، هرگز به این زیبایی جذب نمی‌شد.

هوش مصنوعی: شهر شراب‌نوشی شبیه دیواری است که نغمه‌ها در آن بی‌جنب و جوش و شوق سیر می‌کنند، اگر جایی برای نوازنده نباشد.

هوش مصنوعی: دلم را نمی‌توانم ترمیم کنم، حتی با سوزن یک خیاط. اگر نتوانم صدای مطرب را بشنوم، از ریشه می‌نوم.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر تعلقات دنیوی پریشان شده است. نیمی از عشق و احساسم را برای ساقی می‌گذارم و نیمی دیگر را برای نوازنده.