طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هرگز دل من به عیش فیروز مباد</p></div>
<div class="m2"><p>بی ناله زار و آه جانسوز مباد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر روز خوش اینست که یاران دارند</p></div>
<div class="m2"><p>یارب شب محنت مرا روز مباد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۰

هرگز دل من به عیش فیروز مباد
بی ناله زار و آه جانسوز مباد
گر روز خوش اینست که یاران دارند
یارب شب محنت مرا روز مباد

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از شادی و خوشی کنونی خود ناپسند است و می‌گوید که این خوشی بدون غم و اندوه برایش دلپذیر نیست. او دوست دارد که روزهای سخت و محنتش به شب‌های آرامش تبدیل شود و امیدوار است که این ناراحتی به روز خوش نینجامد.

شمارهٔ ۸

شمارهٔ ۹

هوش مصنوعی: هرگز دل من خوشی و شادی را بدون غم و ناله نخواهد پذیرفت و نمی‌خواهم که زندگی‌ام خالی از درد و بغض باشد.

هرگز دل من به عیش فیروز مباد

بی ناله زار و آه جانسوز مباد

هوش مصنوعی: اگر خوشی در روز به خاطر دوستان باشد، پس ای خدا، شب سختی من را به روزی بد تبدیل کن.

گر روز خوش اینست که یاران دارند

یارب شب محنت مرا روز مباد

شمارهٔ ۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده