طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گفتی که تنی که عشق فرسودت کو</p></div>
<div class="m2"><p>آن جان که به تن دمی نیاسودت کو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>من هم به تو گویم سخنی رنجه مشو</p></div>
<div class="m2"><p>حسنی که دو روز پیش ازین بودت کو</p></div></div>

شمارهٔ ۲۶

گفتی که تنی که عشق فرسودت کو
آن جان که به تن دمی نیاسودت کو
من هم به تو گویم سخنی رنجه مشو
حسنی که دو روز پیش ازین بودت کو

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر از معشوق می‌پرسد که آن جسمی که عشق او را فرسوده کرده و آن جان که لحظه‌ای از او جدا نبوده، کجا رفته است. او همچنین به معشوق می‌گوید که نباید ناراحت شود، چرا که زیبایی‌اش که دو روز پیش داشت، کجاست؟ این ابیات در واقع به غم و变化 در عشق و زیبایی اشاره دارند.

شمارهٔ ۲۴

شمارهٔ ۲۵

هوش مصنوعی: گفتی آن جسمی که عشق تو را خسته کرده، کجاست؟ و آن روحی که لحظه‌ای از این جسم جدا نمی‌شود، کجاست؟

گفتی که تنی که عشق فرسودت کو

آن جان که به تن دمی نیاسودت کو

هوش مصنوعی: من هم با تو صحبت می‌کنم، اما ناراحت نشو. ای نیکرو، تو دو روز پیش چه حال و هوایی داشتی؟

من هم به تو گویم سخنی رنجه مشو

حسنی که دو روز پیش ازین بودت کو

شمارهٔ ۲۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده