طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>نه ذوق من از وصل نگاری دارم</p></div>
<div class="m2"><p>نه شوق گل و سیر بهاری دارم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>کافیست مرا همین که در کنج غمی</p></div>
<div class="m2"><p>بنشسته خیال چون تو یاری دارم</p></div></div>

شمارهٔ ۲۵

نه ذوق من از وصل نگاری دارم
نه شوق گل و سیر بهاری دارم
کافیست مرا همین که در کنج غمی
بنشسته خیال چون تو یاری دارم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از بی‌علاقگی به زیبایی‌های دنیا و ارتباطات عاشقانه صحبت می‌کند. او می‌گوید که نه از عشق و نه از زیبایی‌های طبیعت لذت می‌برد و تنها چیزی که برایش کافی است، خیال دوستش است که در حوادث غم‌انگیز با او همراهی می‌کند.

شمارهٔ ۲۳

شمارهٔ ۲۴

هوش مصنوعی: من نه از دیدن محبوبی لذت می‌برم و نه اشتیاقی به گل‌ها و زیبایی‌های فصل بهار دارم.

نه ذوق من از وصل نگاری دارم

نه شوق گل و سیر بهاری دارم

هوش مصنوعی: نگران نباش، همین که در دل غم‌ها نشسته‌ام و فقط خیال تو را دارم برایم کافی است.

کافیست مرا همین که در کنج غمی

بنشسته خیال چون تو یاری دارم

شمارهٔ ۲۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده