طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گر بی تو به بزم عیش ساغر زده ام</p></div>
<div class="m2"><p>صد غوطه به خون دیده تر زده ام</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>مانند سبوی باده مانده است بجای</p></div>
<div class="m2"><p>دستی که به هجران تو بر سر زده ام</p></div></div>

شمارهٔ ۲۳

گر بی تو به بزم عیش ساغر زده ام
صد غوطه به خون دیده تر زده ام
مانند سبوی باده مانده است بجای
دستی که به هجران تو بر سر زده ام

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به احساس درد و غم ناشی از دوری معشوق اشاره می‌کند. او بیان می‌کند که حتی در جشن و شادی نیز به یاد معشوق است و چشم‌هایش پر از اشک و خون است. همچنین، به شکلی نمادین از سبوی باده یاد می‌کند که نشان‌دهنده‌ی وضعیت بی‌حالی و افسردگی او به خاطر جدایی از معشوق است.

شمارهٔ ۲۱

شمارهٔ ۲۲

هوش مصنوعی: اگر بدون تو در می‌خانه مشغول خوش‌گذرانی شده‌ام، به اندازه‌ای که اشکم ریخته، به عمق غم و اندوه فرو رفته‌ام.

گر بی تو به بزم عیش ساغر زده ام

صد غوطه به خون دیده تر زده ام

هوش مصنوعی: مانند کوزه‌ای از شراب مانده‌ام، که در غم دوری تو، دستانم به سرم زده و تنها به یاد تو هستم.

مانند سبوی باده مانده است بجای

دستی که به هجران تو بر سر زده ام

شمارهٔ ۲۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده