طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کی پیش کسی حکایتی از تو کنم</p></div>
<div class="m2"><p>یا شکوه بی نهایتی از تو کنم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>غیر و من و شکوه از تو شرمم بادا</p></div>
<div class="m2"><p>هم با تو مگر شکایتی از تو کنم</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

کی پیش کسی حکایتی از تو کنم
یا شکوه بی نهایتی از تو کنم
غیر و من و شکوه از تو شرمم بادا
هم با تو مگر شکایتی از تو کنم

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر احساس عمیق شاعر نسبت به محبوبش است. شاعر در تلاش است که از احساسات و شکایات خود بگوید، اما در عین حال به این فکر می‌کند که صحبت از مشکلات و نواقص محبوبش، در کنار او شرم‌آور است. او می‌خواهد بگوید که با وجود غم‌ها و ناراحتی‌ها، عشق و محبت به محبوبش همیشه او را از شکایت بازمی‌دارد. به نوعی، شاعر نیاز به ابراز احساساتش دارد ولی در این کار با احساس شرم روبه‌رو است.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: در کجا می‌توانم درباره تو صحبت کنم یا از مشکلات و نارضایتی‌هایم از تو بگویم؟

کی پیش کسی حکایتی از تو کنم

یا شکوه بی نهایتی از تو کنم

هوش مصنوعی: از تو جز خوبی نمی‌خواهم بگویم و اگر بخواهم شکایتی کنم، فقط از خودم می‌باشد.

غیر و من و شکوه از تو شرمم بادا

هم با تو مگر شکایتی از تو کنم

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده