طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۵

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر کس به من سوخته خرمن سازد</p></div>
<div class="m2"><p>شرطست که با ناله و شیون سازد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بر شاخ گلی که سرزند از خاکم</p></div>
<div class="m2"><p>ای کاش که بلبلی نشیمن سازد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۶

هر کس به من سوخته خرمن سازد
شرطست که با ناله و شیون سازد
بر شاخ گلی که سرزند از خاکم
ای کاش که بلبلی نشیمن سازد

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به غم و ناراحتی خود اشاره می‌کند و می‌گوید هر کسی که او را بسوزاند باید با ناله و گریه همراه باشد. از طرفی، او آرزو می‌کند که بر روی گل‌هایی که از خاک او رشد کرده‌اند، بلبلی برای سکونت برگزیده شود. این ابیات نشان‌دهندهٔ احساسات عمیق و اندوه شاعر است.

شمارهٔ ۱۴

شمارهٔ ۱۵

هوش مصنوعی: هر کسی که بخواهد من را در آتش حسرت و غم بسوزاند، باید این کار را با شیون و ناله انجام دهد.

هر کس به من سوخته خرمن سازد

شرطست که با ناله و شیون سازد

هوش مصنوعی: بر روی گلی که از خاک من روییده، کاش بلبل خانه‌اش را آنجا بسازد.

بر شاخ گلی که سرزند از خاکم

ای کاش که بلبلی نشیمن سازد

شمارهٔ ۱۵

اطلاعات

برگردان به زبان ساده