طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » رباعیات » شمارهٔ ۱۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>عمریست که از دلم جنون می جوشد</p></div>
<div class="m2"><p>از دیده ام اشگ لاله گون می جوشد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در وادی عشق چشم گریان منست</p></div>
<div class="m2"><p>آن چشمه کزو همیشه خون می جوشد</p></div></div>

شمارهٔ ۱۷

عمریست که از دلم جنون می جوشد
از دیده ام اشگ لاله گون می جوشد
در وادی عشق چشم گریان منست
آن چشمه کزو همیشه خون می جوشد

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر به شدت از احساسات و عواطف خود سخن می‌گوید. او می‌گوید که سال‌هاست در دلش جنون وجود دارد و اشک‌هایش مانند گل لاله جاری است. همچنین، او عشق را به چشمی گریان تشبیه می‌کند و بیان می‌کند که از این چشم، همیشه خون جاری است، که نشان‌دهنده عمق درد و رنج ناشی از عشق است.

شمارهٔ ۱۵

شمارهٔ ۱۶

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که دلم پر از دیوانگی است و از چشمانم اشک‌هایی مانند گل‌های لاله می‌ریزد.

عمریست که از دلم جنون می جوشد

از دیده ام اشگ لاله گون می جوشد

هوش مصنوعی: در دنیای عشق، چشمان من مانند چشمه‌ای هستند که همیشه از آن خون می‌ریزد و می‌گریند.

در وادی عشق چشم گریان منست

آن چشمه کزو همیشه خون می جوشد

شمارهٔ ۱۶

اطلاعات

برگردان به زبان ساده