طبیب اصفهانی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ندهی گوش خود به فریادم</p></div>
<div class="m2"><p>یا به گوشَت نمی‌رسد دادم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو چو لیلی و من چو مجنونم</p></div>
<div class="m2"><p>تو چو شیرین و من چو فرهادم</p></div></div>

شمارهٔ ۱۳

ندهی گوش خود به فریادم
یا به گوشت نمی رسد دادم
تو چو لیلی و من چو مجنونم
تو چو شیرین و من چو فرهادم

هوش مصنوعی: شاعر از معشوقش می‌خواهد به ندای دلش گوش دهد، زیرا احساسات عمیقش مورد توجه او قرار نگرفته است. او خود را به مجنون و معشوق را به لیلی تشبیه می‌کند و احساس می‌کند که جذبه و عشق او همانند فرهاد به شیرین است.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: اگر به حرف‌های من گوش ندهی، صدای فریاد من به تو نخواهد رسید.

یا به گوشَت نمی‌رسد دادم

هوش مصنوعی: تو مثل لیلا هستی و من مانند مجنون. تو همچون شیرین هستی و من شبیه فرهاد.

تو چو لیلی و من چو مجنونم

تو چو شیرین و من چو فرهادم

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده