هوش مصنوعی: در این دنیا، چه خوب و چه بد، برای من تفاوتی ندارد. من فقط به چیزی که در دست دارم، یعنی تسبیح و زنجیر، اهمیت می‌دهم.

هوش مصنوعی: آب به خاطر انعکاس چهره من گلگون می‌شود، زیرا غم زیادی بر چهره‌ام نشسته است.

هوش مصنوعی: من همچون حبابی هستم که به خاطر سبک‌سر بودن، دیگر رمق تحمل سنگینی و دردسرهای دنیا را ندارم و به همین خاطر یک لیوان شراب سبک برایم کافی است.

هوش مصنوعی: چشم خود را به روی تلاش و اراده‌ام نمی‌گشایم، زیرا مانند صدفی که به جای لؤلؤ اشک می‌ریزد، غم و احساساتم ارزشمند و زیبا هستند.

هوش مصنوعی: نکنید که روش ظلم او فراموش شود؛ به آن معشوق ستمگر بگویید که مرا به یاد داشته باشد.

هوش مصنوعی: من از این که در جمع عاشقان هستم خوشحالم، زیرا در میانه‌ی جشن و میخوارگی، این چشم گریه‌آلود من را مانند یک پزشک سرخ‌رو و شاداب نشان می‌دهد.