هوش مصنوعی: در دل من مانند گل نافی هست که تا زمانی که پر از خون نشود، نصیبی از آن موهای شباهنگام نخواهم داشت.

هوش مصنوعی: در اوج ناامیدی از آن عشق بی‌رحم، خوشحالم که بی‌محبتی‌اش دیگر نمی‌تواند چیزی بیشتر از آنچه هست به من بدهد.

هوش مصنوعی: من چطور می‌توانم از این جمع بروم؟ این غیرممکن است که کسی به بهشت بیاید و دیگر نتواند آنجا را ترک کند.

هوش مصنوعی: چرا خودم را به کسی که نمی‌شناسم وابسته کنم، در حالی که می‌دانم اگر همه جانم را هم برای او فدای کنم، او هرگز قدردانی نخواهد کرد؟

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از زندگی جاودان لذت ببری، نباید محبت و عشق را از دست بدهی. زیرا هر کسی که از این شراب عشق خوشحال شود، دیگر هرگز غمگین نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر پزشکی که به ما رسیدگی کند، با عاشقان سخت‌گیری کند، مشکلات من از بی‌محبت این دنیا حل نخواهد شد.