هوش مصنوعی: تو در زمانی که باید در کنار من می‌بود، با رفتارت دل من را شکستی و مرا تنها کردی، در حالی که هیچ دلیلی برای این جدایی وجود نداشت.

هوش مصنوعی: ما هیچ‌گاه تصور نمی‌کردیم که شبی را در کوی تو بگذرانیم، چرا که این انتظار فراتر از ظرفیت صبر و تحمل ما بود.

هوش مصنوعی: من یک کشتی پنهان هستم و از این می‌ترسم که مبادا دیگران به تو گمان کنند که من به دامن تو تعلق دارم. ای کاش اثر خونم بر جای نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: آیا در خواب تو، فکر شخصی تو را به خود مشغول کرده بود؟ که شب گذشته به تو داستانی گفتم و تو به آن توجه نکردی.

هوش مصنوعی: کمی از دوری‌ات بکاه، زیرا شب گذشته در جمع بودم و از شکوه‌های شخصی‌ات به یاد تو بسیار گفتم، ولی نتوانستم آن‌ها را بیان کنم.

هوش مصنوعی: در لحظه‌ای که انتظارش را داشتم، افسوس که در وصال محبوب، آنچه بر دل داشتم را نتوانستم به زبان بیاورم و هیچ‌کس توانایی بیان آن را نداشت.

هوش مصنوعی: اشکم به خاطر دلتنگی ام می‌سوزد و افسوس از دردهایی که در دل دارم. ای کاش هیچ دزدی در این سفر نبود تا به ما آسیب برساند.

هوش مصنوعی: به من پزشکی عطا شد که با وصالش درمان شوم، اما زمانی که رسید، عمرم به پایان رسید و افسوس که زندگی‌ام پایدار نبود.