هوش مصنوعی: صیاد را ببین که چه ظلمی می‌کند؛ نه می‌کشد مرا و نه می‌گذارد آزاد شوم.

هوش مصنوعی: به تماشای یار بنشین که با دیگران می‌خندد و دل ما را شاد می‌کند، اما همواره به یاد ماست.

هوش مصنوعی: مرغ دل من که این قدر ناله و فریاد می‌زند، در حقیقت از غفلت و بی‌توجهی شکارچی شکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: بلبلان چمن دیگر آواز خوشی نمی‌خوانند و زاغ، که نشسته بر شاخه گل، سر و صدای بلندی به راه انداخته است.

هوش مصنوعی: از ما بیشتر از این ظلم نکن، زیرا دل ظرفیت تحمل این همه ستم را ندارد.

هوش مصنوعی: من فردی ساده‌دل هستم و عشق من که بسیار فریبنده است، هر لحظه با وعده‌هایی باعث شادمانی قلب من می‌شود.

هوش مصنوعی: آن پزشک بی‌وفا که همیشه به نیکی از او یاد می‌شود، می‌دانی که اصلاً تو را به یاد نمی‌آورد.