هوش مصنوعی: من رفتم و دیگر نمی‌توانم به کوی معشوق برگردم. این بار رفتنم از آن جا متفاوت است و دیگر مانند هر بار قبلی نیست.

هوش مصنوعی: اگر که بخواهم کمتر به سوی تو بروم، بهتر است که در کوی تو حضور پیدا نکنم؛ زیرا غیر از این، چیز دیگری نیست که موجب ذلت و خواری من شود.

هوش مصنوعی: با زیبایی و شگفتی از گلستان، صدای زنگ با گلابی که به ما عرضه شده است، اکنون که دیگر گل‌ها در این باغ نیستند، ما را به تماشای آنچه باقی مانده، دعوت می‌کند.

هوش مصنوعی: تو می‌گویی که یکی از دوستانم تو را به یاد من انداخت، اما من می‌دانم که این خاکی که بر سرم افکنده‌ای، نماد عهدی است که شکسته‌ام و این یادآوری از طرف تو به من نمی‌رسد، چون از محبوبم دور شده‌ام.

هوش مصنوعی: ای کاش آن شوق و هیجانی بود که هر بار کسی در را بکوبد، من گمان کنم که یارم آمده و در عین حال می‌دانم که او نیست.

هوش مصنوعی: آه از حسرتی که دارم! دلم از دردهای بی‌عدالتی پر است، اما نمی‌توانم آن‌ها را به زبان بیاورم و جرأت ابراز احساساتم را ندارم.