هوش مصنوعی: دوست به سراغم می‌آید اما من در وضعیتی آشفته و بی‌نظم هستم. تنها چیز ارزشمندی که به همراه دارم، اشک‌هایم است که بر دامنم می‌ریزد.

هوش مصنوعی: من عاشق هستم و به رقیبانم هیچ توجهی ندارم. درونم شعله‌ای از عشق وجود دارد و از دشمنانم هیچ هراسی ندارم.

هوش مصنوعی: در هنگام تماشای بهشت و زیبایی‌های آن، به یاد چهره محبوبم دلم را ناراحت می‌کند و احساس می‌کنم که حتی در این جایگاه زیبا هم غم و خاری در درونم وجود دارد.

هوش مصنوعی: امشب دل‌گداز من به شدت در حال گریه است و به همین خاطر، احساس می‌کنم که کاروان به زودی از این غم مطلع خواهد شد. اشک‌های پنهان من هیچ رازی برای آن‌ها ندارند.

هوش مصنوعی: عجب است اگر شعله‌ای به جهنم نرود، زیرا هیچ آتشی در دل من نیست که از عشق تو بر نمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که از نبود تو غمگین و دلbroken هستم و در شب‌های جدایی فقط به ناله پرندگان سحر گوش می‌دهم و به یاد تو می‌افتم.

هوش مصنوعی: دریای سبز به نظر می‌رسد که مانند سراب است و پزشک به مانند اسکندر، آرزوی رسیدن به چشمه حیات را در دل ندارد.