هوش مصنوعی: هر کجا که مرا از عشق و محبت دور بداری، باز هم به خاطر آنکه تو را دوست دارم، سعی می‌کنم جای پای تو را ببوسم.

هوش مصنوعی: تن هزار شهید در کنار خیابان تو افتاده‌اند، پس بهتر است احتیاط کنی و پاهایت را بر زمین نگذاری.

هوش مصنوعی: اگر به کشتگان رحم نمی‌کنی، لااقل نگاهی به سمت آن‌ها بینداز و به حالشان توجه کن.

هوش مصنوعی: بیایید تا با وجود شما، غم و اندوه را فراموش کنیم. به خاطر این احساس سنگینی که بر دل من نشسته، نه می‌توانم زیبایی باغ را ببینم و نه از دشت و طبیعت لذت ببرم.

هوش مصنوعی: در این مسیر، هیچ نشانه‌ای از یک رهگذر نیست و من در تعجبم که از کدام شخص باید سراغ سلمی را بگیرم.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به شخصی اشاره می‌کند که از درد و رنجی رنج می‌کشد و از او می‌خواهد که به پزشک یا درمانگری که او را آزار داده است، شکایت نکند. او به جای این کار، بهتر است به کسی که به او محبت کرده و لبخند شیرینی دارد، توجه کند. در واقع، اشاره به این است که به عشق و محبت بپردازد و از شکایت و رنج دوری کند.