هوش مصنوعی: به درگاه تو که جز طور (کوه) دیگری نیست، اکنون از راه دور به تو رسیدم.

هوش مصنوعی: زمانی گذشته که از حسرت به حال خود افسوس می‌خورم، همانند عاشقان صبوری که در دل گاهی غم وجود دارد.

هوش مصنوعی: من به شدت از تنهایی و دوری رنج می‌برم و شب‌های سیاه و تاریکی را تجربه می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای کسی که از نزدیکی من دوری می‌کنی، اکنون مرا از محبت خود محروم مکن. ای کسی که در کنار من نیستی، اکنون مرا ترک مکن.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که بر پیشانی سدره‌ای می‌بوسم که نماد غیرت و پاکی حوراست.

هوش مصنوعی: من همان کسی هستم که در برابر درگاه خدایی سجده می‌کنم که دارای غیرتی همچون کوه طور است.

هوش مصنوعی: خدا را شکر می‌کنم که چشمانم و دلم از این نعمت نورانی شده‌اند و به خاطر این فیض، حسرت چشمه نور را ندارم.

هوش مصنوعی: در پایان، از این مقام و اعتبار، درمانی برای زخم‌های دلم پیدا کردم که نتوانسته بودم به آن‌ها برسیم.

هوش مصنوعی: در این خوشی و شادمانی که تو به من الهام کرده‌ای، آنچنان که خردمند جهان می‌گوید، نظام زندگی من به تو وابسته است.

هوش مصنوعی: می‌پرسی که این گنبد و بارگاه از کیست و چه کسی در این مکان آرامیده است؟

هوش مصنوعی: شما اینقدر شاد و خوشدل هستید و این همه نشاط و سرخوشی را دارید.

هوش مصنوعی: در پاسخ به او گفت: سکوت کن، چشمی که بینش ندارد، نابیناست.

هوش مصنوعی: این شخص به درجه‌ای از عظمت و بزرگی رسیده است که مایه‌ی افتخار زمانه و نشانه‌ی زیبایی و شکوه در میان مردم است.

هوش مصنوعی: محل دفن حضرت علی (ع) که پناهگاه زنان و مردان است.

هوش مصنوعی: آن که به واسطه او وجود پیدا کرده و از عدم به هستی آمده است.

هوش مصنوعی: اگر سپهر و آسمان پشت پرده‌ای پنهان نبود، تو همانی که اکنون هستی، باقی نمی‌ماندی.

هوش مصنوعی: ابر باران‌زا در حالتی شرمنده و خجالت‌زده است، مانند کسی که وقتی به او سخاوت می‌دهند، حس می‌کند که درونش پر از ناراحتی و ناتوانی است.

هوش مصنوعی: چرخ سرنوشت به خاطر دوری و تنهایی، دچار غم و اندوه شده و تا زمانی که قضا و قدر او را مجبور نکرده است، در این وضعیت باقی خواهد ماند.

هوش مصنوعی: ارتفاع و موفقیت او در کنار اوج و فخرش باعث شد تا به آسمان بگوید: "مغرور نشو!"

هوش مصنوعی: به جایی رسیده‌ایم که در آن نه تنها قدم نگذاشته‌ایم، بلکه حتی از آن عبور کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: ای قضا و قدر، توانایی تو هیچ چیز را نمی‌تواند مانع شود، هرچند که همه چیز تحت تدبیر توست.

هوش مصنوعی: این جمله به معنای این است که موجودی کوچک و ناچیز مانند مور می‌تواند دنیایی بزرگ و وسیع مانند آسمان را در خود جای دهد. این موضوع به توانایی و پتانسیل نهفته در چیزهای کوچک اشاره دارد و بیان می‌کند که حتی موجودات کوچک می‌توانند چیزهای بزرگ و بی‌پایانی را در درون خود داشته باشند.

هوش مصنوعی: اگر انسان بتواند بردباری و صبوری‌اش را حتی در سخت‌ترین زمان‌ها حفظ کند، می‌تواند هر چیزی را که به عمر و سال‌های زندگی‌اش وابسته است، از هم بگسلد و از آن گذشته، فراتر برود.

هوش مصنوعی: زمانی که نور چهره‌ی مهربان کسی روشن می‌شود، ستاره‌ها از درخشش آن محو می‌شوند و نمایان نخواهند بود.

هوش مصنوعی: نام و آوازه‌ی عدالت تو به قدری در میان مردم گسترش یافته است که همچون صدای پرطنین آلات الهی به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: صبح و عصر بر زمین بوسه می‌زنم و در کنار در تو، نسیم صبحگاهی و باد پاییزی را عبادت می‌کنم.

هوش مصنوعی: خنده بر چهره‌ی کوه نشسته است، زیرا فرمان تو آرامش زمان را تعیین می‌کند.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به عدالت و تأثیر آن اشاره دارد. می‌توان گفت که عدالت باید به گونه‌ای باشد که مانند دانه‌ای که در زمین کاشته می‌شود، ثمره‌ای به بار آورد، همان‌طور که پرندگان قادر به پرواز و جستجو هستند. در واقع، عدالت می‌تواند به زندگی و خوشحالی مخلوقات کمک کند و آنها را به سمت کمال هدایت کند.

هوش مصنوعی: اگر آن ناظر مذهبی بر کارهایم نظارت کند و مرا از کارهای نادرست بازدارد، در این صورت ممکن است که وظیفه‌اش را به درستی انجام دهد.

هوش مصنوعی: اگر لاله‌ای در میان چمن نباشد، به همان اندازه، زهره نیز در آسمان نخواهد نواخت.

هوش مصنوعی: در روز سختی و نبرد، وقتی که دشمن به اوج قدرت خود رسیده است، تو پرچم پیروزی را به اهتزاز درآورده‌ای.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به ازای درس گرفتن از شجاعت و دلیر بودن افرادی اشاره دارد که برای دفاع از حق و حقیقت با جرات و شهامت می‌جنگند. به نوعی بیانگر اهمیت وفاداری و شجاعت در رویارویی با چالش‌ها و دشواری‌هاست.

هوش مصنوعی: در آن دشت وسیع و پر از ترس، راه‌ها به خاطر وحوش و پرندگان بسته شده است.

هوش مصنوعی: آسمان به دلیران نوید می‌دهد که کوشش‌های شما مورد قدردانی قرار خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: اگر در زندگی با مشکلات و سختی‌ها روبرو هستی، نگران نباش؛ زیرا خداوند بخشنده و بزرگ است و بدی و کینه‌توزی را دوست ندارد.

هوش مصنوعی: اگر از این دنیا فرار کنی، عجیب نیست، زیرا اسب قوی در برابر بخیل، همیشه حاضر است.

هوش مصنوعی: اگر نتوانم در این مورد تو را ستایش کنم، معذورم.

هوش مصنوعی: مقام و منزلت تو به خوبی شناخته شده است و ویژگی‌های خاص و شگفت‌انگیز تو به شهرت رسیده است.

هوش مصنوعی: ای داور حاکم، هرچند که دل خود را به این دنیای فریبنده و خودستا نبستم، اما باز هم در خطر افتادن هستم.

هوش مصنوعی: در این محیط پر از فخر و فریب، قلب من همچون کسی که در جشن عزا گریه می‌کند، پر از اندوه و ناامیدی شده است.

هوش مصنوعی: هرچند این هم‌نشینان همه از جهل سرشارند و به نوعی در خواب و غفلت به سر می‌برند.

هوش مصنوعی: هرچند که به هنر خود بال و پر داده‌ایم و نور آفرینش را در خود شعله‌ور کرده‌ایم، اما همچنان در جستجوی شناخت و روشنی در روزگار هستیم.

هوش مصنوعی: به هنگامیکه خواست خداوند به وقوع پیوست، تقدیر و سرنوشت نیز شکل گرفت و آسمان طبق آنچه مقرر شده بود، به انجام کارهای خود پرداخت.

هوش مصنوعی: اگر کسی خواهان تو باشد، امیدوارم که به بدی و استبداد نیفتد و هیچگاه زیر سلطه‌ی کسی که بدسگال است، نرود.