هوش مصنوعی: ای پرنده‌ی خوش‌خبر و خوش‌یمن، خوش آمدی، خوش آمدی! بیا، بیا!

هوش مصنوعی: بگو از کجا آمده‌ای و به کجا می‌خواهی بروی، به ما بگو و درد دل‌هایت را بیان کن.

هوش مصنوعی: دل من تا زمانی می‌سوزد که از آن نوا بگذرد و حال و روزم تحت تأثیر آن صدا تغییر کند.

هوش مصنوعی: من از صدای تو لذت می‌برم و همان‌طور که پیغمبر از صدای بلال خشنود می‌شود، من نیز شاداب می‌شوم.

هوش مصنوعی: بدن من آرام آرام در حال تخریب است و دل من به خاطر حال و روز این مردم، به شدت سوخته و در عذاب است.

هوش مصنوعی: من گاهی به خاطر گذشته و یادآوری مکان‌ها و لحظه‌های از دست رفته، گریه می‌کنم و گاهی برای افسوس بر چیزهای دیگر.

هوش مصنوعی: در باغ، بوی گل‌ها و گیاهان خوشبو هنوز به مشام می‌رسد، اما آیا کسی به آن‌ها بی‌توجهی کرده و به آن‌ها آسیب رسانده است؟

هوش مصنوعی: بار دیگر شبنم بر گل لاله می‌چکد و نسیم شمال دوباره می‌وزد؟

هوش مصنوعی: آیا درخت سرو زیبا را در آن مکان می‌شنوی که قمریان خوش‌پر و بال بر فراز آن نشسته‌اند؟

هوش مصنوعی: آشیانه‌هایی برای پرندگان زیبای خوش‌صدا و خوش‌ظاهر در کنار درختان زیبا و گل‌های خوشبو درست کرده‌اند؟

هوش مصنوعی: آیا باران می‌تواند بر چهره‌ی سبزه و روی شاخه‌های درختان، مانند ابرو، تماشا کند؟

هوش مصنوعی: زده‌اند نغمه‌ای از خیام با رنگ آبی در دل چشمه‌های زلال آب؟

هوش مصنوعی: دختران خوب و زیبا مانند آفتاب و فرشتگان هستند و در دلشان آرامش و شادی می‌دوند.

هوش مصنوعی: ابروی خمیده آن‌ها مانند کمان است و چشمان جادویشان مثل غزالی است که از نظرها پنهان شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر یک از آنها به کمالی شبیه دختران باکره و به جمالی مانند ابسال هستند.

هوش مصنوعی: همچون لیلی که با ناز و درخواست به جلو می‌آید، مانند سلمی که با جلوه‌گری و فریبندگی رفتار می‌کند.

هوش مصنوعی: چشم‌ها مانند دو دانه درخشان که در ابروان زیبا می‌چرخند و موهای مجعد مانند دو رشته‌ی نرم که با دقت و زیبایی دنبال می‌شوند، حرکت می‌کنند.

هوش مصنوعی: گوش‌هایشان از زیبایی‌های آن‌ها شگفت‌زده شده و پاهایشان که از جواهرات آراسته شده، جلوه‌ای ویژه دارد.

هوش مصنوعی: با توجه به جلوه‌های زیبایی و ظرافت‌هایی که در جهان وجود دارد، آیا ما در خواب و خیالی هستیم که به این زیبایی‌ها توجه کنیم و از آن لذت ببریم؟

هوش مصنوعی: در دل دره یا وادی، همان جایگاهی بود که منزلگاه و استراحتگاه محسوب می‌شود، آیا از آن محل نشانه‌ای به جا مانده است؟

هوش مصنوعی: از دوست و بخشش‌های او بگو و از نعمت‌های بزرگ او در بطحا (مکه) و این که چه موقعیت‌های خوبی نصیب انسان می‌شود!

هوش مصنوعی: چه بر سر کسانی آمد که ثروت و دارایی‌شان را از دست دادند؟

هوش مصنوعی: همه آن گروه از اسب‌های تندرو و آن همه گروه از کوهپیمایان با زیبایی همراه هستند.

هوش مصنوعی: چنین مناظر و زیبایی‌ها کجا و آن عطر و بوی دل‌انگیز کجا، و آن مختصر و خلاصه که در دل می‌نشیند کجاست؟

هوش مصنوعی: آن همه فرش‌های مختلف و آن همه ظرف‌های پُر از غذا و نعمت.

هوش مصنوعی: وقتی می‌بینم که ای کاش کور بودم، چرا باید بگویم ای کاش لال بودم؟

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به تشبیه اثرات و نشانه‌های زمان و تغییرات زندگی اشاره می‌کند. او می‌گوید که به جای فرش‌های زیبا و رنگارنگ، حالا جای آن‌ها گلیم‌های تیره و ساده‌ای دیده می‌شود. همچنین به جای ظروف سالم و زیبا، ظروف شکسته و خراب وجود دارد. این تصویر بیانگر زوال و کاهش زیبایی‌ها در زندگی است.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به تأمل درباره تغییرات زمان و سرنوشت افراد مختلف اشاره دارد. کسی ممکن است بپرسد که حال و روز دوستان و یاران چه شده است، و یا اینکه آن افراد بزرگتر و کودکان چه سرنوشتی پیدا کرده‌اند. در واقع، این سوالاتی از روند زندگی و گذر زمان است که همه را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث می‌شود به یاد گذشته و کسانی که در زندگی‌مان بودند بیفتیم.

هوش مصنوعی: آه، از آن عالمان با سابقه و با فهم که دلشان در کارهای حیرت‌انگیز است، مانند کسانی که به مقام ابدال رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: هر انسانی در زمان لطف و بخشش خود، مانند یک شاه و صاحب مقام است و در زمان گشایش و نیکی، همچون یک حاتم سخاوتمند به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: افسوس بر حال آن کودکان که در دل هر یک از آن‌ها زیبایی و کمال نهفته است.

هوش مصنوعی: هر یک از دختران با گیسوان خمیده‌اش مانند توری است که افروختگی ابروانش چون غزالی زیباست.

هوش مصنوعی: آیا چیزی از آن محبوبان می‌دانی؟ آیا هیچ اطلاعاتی از آن ناکامی‌ها داری؟

هوش مصنوعی: خبر از آن شیر و آن باران، خبر از آن درندگان و آن جوانان.

هوش مصنوعی: هر کس که امروز در میدان نبرد حاضر است، دارای قدرت و اختیار در روز جنگ است.

هوش مصنوعی: همه به خاطر خنجر و چنگال به خون آغشته شده‌اند.

هوش مصنوعی: ای مردم، شما زندگی دل و آرامش جان هستید.

هوش مصنوعی: شما چرا به فکر کسی هستید که از شما حمایت کند؟ چه کسی شما را دوست خواهد داشت و با شما خواهد بود؟

هوش مصنوعی: چقدر زنان را از ما گرفتید و چقدر اموال ما را نادیده گرفتید.

هوش مصنوعی: من بی‌خبر از شما، ماه‌ها با اندوه و غم سپری کردم و شب‌ها را به بیداری گذراندم.

هوش مصنوعی: اگر به آن جادوگر روی کنی، خداوند تو را یاری رساند.

هوش مصنوعی: به سرعت به درب شاه نیکوکار برو و حال من را به او بگو.

هوش مصنوعی: پیامی از من به او برسان و بگو که وقتی قوم به سفر می‌روند، نشان از جدی بودن کارشان است.

هوش مصنوعی: این بیت به تمجید و ستایش از بزرگی، فضیلت و سخاوت شخصیتی والا اشاره دارد که در بین دو جهان وجود (آسمانی و زمینی) جایگاه ویژه‌ای دارد و به عنوان منبع برکات و خوبی‌ها شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: آن فرمانروایی که از آغاز، نامش احمد است و از سوی خداوند متعال به وجود آمده.

هوش مصنوعی: از چهره‌اش روشنایی و نور به چشم می‌آید و از جبهه‌اش احساس قدرت و موفقیت می‌شود.

هوش مصنوعی: در بخشش و generosity او هیچ تقصیری وجود ندارد و در سخاوت او سهل‌انگاری نیست.

هوش مصنوعی: آن شب که به محبوب رسیدی، تمام دلایل و نشانه‌ها را برای دل‌باختگی‌ات نشان دادی و با کمال جدیت به بیان احساساتت پرداخته‌ای.

هوش مصنوعی: چشم‌های او پاک و معصوم است، چنان که حیا در دل او به وضوح دیده می‌شود و سینه‌اش مانند دریا زلال و شفاف است.

هوش مصنوعی: این معبد در مکان‌های مختلفی قرار دارد؛ گاهی در محوطه‌های مقدس و گاهی در دل کوه‌ها و دمنوش‌های کوهستانی.

هوش مصنوعی: جایگاه او مکانی است که همه‌ی نیازها به آنجا می‌رسد و آرامگاه او، کعبه‌ی آرزوها و خواسته‌هاست.

هوش مصنوعی: تو باران بخشندگان خوبی‌ها هستی، تو دریای بخشش‌ها و نیکی‌ها هستی.

هوش مصنوعی: در دریاى generosity تو هیچ معیاری وجود ندارد و در اندازه‌گیری بخشش تو، هیچ اندازه‌اى نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: سلام بر تو ای کسی که مهربانی را در آغوش داری، صبح تو خوش باد ای دارای نیکی‌ها و فضیلت‌ها.

هوش مصنوعی: دین تو برتری و اعتبار تمام دیگر ادیان را دارد و شریعت تو به وضوح حرام‌ها و حلال‌ها را مشخص می‌کند.

هوش مصنوعی: ظهور تو باعث شد که قوانین و آموزه‌های پیامبران گذشته در دنیا بی‌اثر شوند.

هوش مصنوعی: اگر خداوند تو را قادر ساخته است، بدون شک آخرین پیامبران را نیز می‌فرستد.

هوش مصنوعی: بله، در نهایت بهترین افراد را به مشاغل مهم و حساس می‌فرستند.

هوش مصنوعی: پسر یعقوب (یوسف) پس از آنکه با زلیخا در اتاقی تنها شد، در آن فضا قرار گرفت.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و خوشحالی تو نبود، هیچ کدام از آن چهره‌های زیبا و دل‌ربا به چشم نمی‌آمدند.

هوش مصنوعی: هر جا که با دوستان و همراهان بنشینی، از همه‌ی نگرانی‌ها و غم‌ها رها می‌شوی.

هوش مصنوعی: گاهی در پی یافتن صلح و آرامش هستیم و گاهی درگیر بحث و مجادله درباره جنگ و نبرد.

هوش مصنوعی: عرش را از نور خورشید زیبا کرده و فرش جبرئیل را با بال‌هایش گسترانده است.

هوش مصنوعی: شما هم به زبان ملک آراسته‌ای و هم به نوشیدنی از جام هلال دل بسته‌اید.

هوش مصنوعی: گاهی زندگی را تحت کنترل خود بگیر و گاهی نیز اجازه بده که به آرامی پیش برود.

هوش مصنوعی: زمانی فرارسید، ای پیامبر بزرگوار، که در خاک و زمین مانند آب زلال جاری شد.

هوش مصنوعی: نه با کسی دلخوری و قهری داری، نه با کسی صحبت و پرسش و پاسخ.

هوش مصنوعی: تمام انسان‌ها در فریب و نیرنگ هستند و همه به نوعی در گمراهی مشرکین قرار دارند.

هوش مصنوعی: ای برادر، به رفتار آن‌ها در مسائل وصیت توجه کن که چگونه بی‌احتیاطی کردند.

هوش مصنوعی: ما همچون سایه‌ای هستیم که بر روی زمین می‌افتد، و اگر هم دروغی بر زبان بیاوریم، مانند کسی‌ام که حقیقت را بر زبان آورده است.

هوش مصنوعی: چند روز است که در خواب به سر می‌بری، ای خوشبخت! چند روز دیگر هم در خواب خواهی ماند، ای بزرگوار!

هوش مصنوعی: شما در مکانی قرار دارید که کسی به شما توجه نمی‌کند و سخنران‌هایش بدون دعوت و اعلام حضور هستند.

هوش مصنوعی: گلی که داری را خُشک کن و اکنون گل نرگس‌ات را به دست بگیر و نوازش کن.

هوش مصنوعی: باغت را از زباله‌ها پاک کن و مسجدت را از آدم‌های نالایق خالی کن.

هوش مصنوعی: از نو خطبه‌ای درباره‌ی عدالت بیان کن تا جهانی پر از عدل و انصاف بسازی.

هوش مصنوعی: زندگی همیشه در حال تغییر است؛ گاهی اوقات لحظات شادی می‌آوریم و گاهی اوقات با غم و اندوه روبه‌رو می‌شویم.

هوش مصنوعی: غصه‌ی تیره بر دل او سنگینی می‌کند، در حالی که تو به دنبال خوشحالی و شادی هستی، هم در روز و هم در شب.