سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » هزلیات » رباعیات » شمارهٔ ۴۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>گازُر بچه‌ای به روی رَخشان خورشید</p></div>
<div class="m2"><p>دو چشم من آب گیر دارد جاوید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زیرا که به آب است و به خورشید امید</p></div>
<div class="m2"><p>مر گازر را تا بشود جامه سپید</p></div></div>

دیوان حکیم سوزنی سمرقندی به کوشش دکتر ناصرالدین شاه‌حسینی، امیرکبیر، ۱۳۳۸ » تصویر 574

حکیم سوزنی سمرقندی به اهتمام دکتر ناصرالدین شاه‌حسینی - تصویر ۴۵۱

شمارهٔ ۴۱

گازر بچه ای به روی رخشان خورشید
دو چشم من آب گیر دارد جاوید
زیرا که به آب است و به خورشید امید
مر گازر را تا بشود جامه سپید

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر به زیبایی و روشنایی خورشید اشاره می‌کند و از نگاهش به دنیای طبیعت و امید به زندگی می‌گوید. گازر (گازر یا سبزه) نمایان‌گر شادابی و طراوت است و اشاره به آب و روشنایی خورشید نشان‌دهنده‌ی حیات و زیبایی می‌باشد. در نهایت، شاعر آرزو می‌کند که گازر به حالت پاک و زیبای خود برسد و لباسی سفید بر تن کند که نماد پاکی و نشاط است.

شمارهٔ ۳۹

شمارهٔ ۴۰

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و درخشان تو مانند خورشید است و در چشمان من، احساساتی عمیق و ماندگار وجود دارد که هرگز فراموش نمی‌شوند.

گازُر بچه‌ای به روی رَخشان خورشید

دو چشم من آب گیر دارد جاوید

هوش مصنوعی: چون به آب و نور خورشید امید دارد، گازر (کشاورز) انتظار دارد که در پایان کارش، محصولش به شکل لازم و مطلوب به بار بیاید و او بتواند بر آن لباس سپید بپوشد.

زیرا که به آب است و به خورشید امید

مر گازر را تا بشود جامه سپید

شمارهٔ ۴۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده