سوزنی سمرقندی » دیوان اشعار » هزلیات » رباعیات » شمارهٔ ۱۹

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای یافته دین ذوالجلال از تو ضیا</p></div>
<div class="m2"><p>وز تو کرم طبیعی و صدق و صفا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>غایب مکن ایدوست که از نظم ثنا</p></div>
<div class="m2"><p>غایب نشدست هیچ حرفی بخطا</p></div></div>

دیوان حکیم سوزنی سمرقندی به کوشش دکتر ناصرالدین شاه‌حسینی، امیرکبیر، ۱۳۳۸ » تصویر 571

دیوان حکیم سوزنی سمرقندی به کوشش ناصرالدین شاه‌حسینی - سوزنی سمرقندی - تصویر ۵۷۱

شمارهٔ ۲۰

ای یافته دین ذوالجلال از تو ضیا
وز تو کرم طبیعی و صدق و صفا
غایب مکن ایدوست که از نظم ثنا
غایب نشدست هیچ حرفی بخطا

هوش مصنوعی: این شعر به ستایش خداوند و صفات او اشاره دارد. شاعر به وجود نوری که از خداوند منشأ می‌گیرد، و همچنین به کرم، صداقت و پاکی او اشاره می‌کند. او از خداوند درخواست می‌کند که خودش را غایب نکند، چرا که هیچ کلامی از او در نظم ستایش و ثنا اشتباه نبوده است.

شمارهٔ ۱۸

شمارهٔ ۱۹

هوش مصنوعی: ای کسی که نور و روشنایی دین از تو نشأت می‌گیرد و کرم و نیکی در وجود توست، و همچنین صداقت و صفای قلبت مشهود است.

ای یافته دین ذوالجلال از تو ضیا

وز تو کرم طبیعی و صدق و صفا

هوش مصنوعی: غایب نکن دوستت را، زیرا که هیچ کلامی در مدح او از درست و نادرست جدا نشده است.

غایب مکن ایدوست که از نظم ثنا

غایب نشدست هیچ حرفی بخطا

شمارهٔ ۱۹

اطلاعات

برگردان به زبان ساده