هوش مصنوعی: ای شریف‌ترین و بافضیلت‌ترین، به خاطر خداوند، نگو که دوستانت از کجا آمده‌اند و در کدام خانواده بزرگ شده‌اند.

هوش مصنوعی: هر فردی مانند سگی که به دنبال بوی خطر می‌افتد، به سوی مصیبت و مرگ می‌رود و در این راه همچنان در حال نوشیدن شراب است.

هوش مصنوعی: من بدون هیچ هزینه‌ای در کوچه‌ها به دنبال محبوبم می‌گردم، زمانی که دیگران در حال عیش و نوش هستند و من هیچ فرصتی برای دیدارش ندارم.

هوش مصنوعی: همه مردان از دنیا رفتند، ولی مانند زنان، بر روی سر این گروه، خری وجود دارد که به پسر ابوالخطاب اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: قاضی دید که کسی که نسب خوبی ندارد، وقتی خر را دید، یاد کیسه پر از طلا به ذهنش آمد.

هوش مصنوعی: کسی که بدون داشتن هیچ ارتباطی، به سمت عرش نرفت، تو به او سیم(وسایل) دادی و از مهارت او درس گرفتی.

هوش مصنوعی: جاودان باد آن مکان پاک و مقدسی که سراج الدین آن را در دست گرفت و بر دوش خود گذاشت.

هوش مصنوعی: من از سفره او دور نیستم، هرچند که نگویم. او نانی که خورده بود را بیرون کرد و در آن لعابی انداخت.

هوش مصنوعی: وقتی از او عبور می‌کنی، نوبت به بهزاد می‌رسد، آن‌کس که با رفتار و شخصیت خود این کار را نمی‌تواند انجام دهد.

هوش مصنوعی: وقتی به جوانمردی صدای فریاد می‌رسد، مانند باد که ناگهان می‌وزد، باید خود را برای پذیرایی و مهمانی آماده کند و انبارها را پر کند.

هوش مصنوعی: بهزاد (شخصیتی مشهور در اسطوره‌ها) با قدری بیشتر از صد و سی من (واحد وزن در آن زمان) آزاد و رها شده است. گردن او مانند تبر فرهاد، به محکم و استواری است.

هوش مصنوعی: یک شخص با مهارت و استادی به محفل آمد و هنگام نوشیدن شراب، ستایش‌هایی را به زبان آورد. او در حالی که دو یا سه جرعه می‌نوشید، گویی به حالت خوشحالی و لذت غوطه‌ور شده بود.

هوش مصنوعی: پسر شایسته و مناسبی که می‌تواند بت زیبای مسحورکننده را در کنار خود داشته باشد و همواره با گل لاله، دوستی مهربان و دلسوز باشد.

هوش مصنوعی: دختر زیبا با موهایش درخشان و ریش پسران از شرارت و بازیگوشی خود را پنهان کرده و شب و روز به شیطنت و شوخی مشغول است.

هوش مصنوعی: او موی سر و ریش و نواحی خصوصی‌اش را به دیگران امانت داده است و در این حال، در زمان کودکی، به یادگیری علم مشغول است.

هوش مصنوعی: تاج سرنوشت بر او سایه افکنده و او را بی‌حرکت و بی‌جان کرده است، مانند لحافی که بر روی کسی انداخته شده باشد و نشان می‌دهد که همچون زغالی افروخته و غمگین است.

هوش مصنوعی: باز قاضی حسن در آن لحظه، با چهره‌ای تازه و زیبا، در میان همه مردم قیمت و ارزشی جدید برای خود تعیین کرده است.

هوش مصنوعی: در جستجوی درمان برای مشکلات سادات، کارها را ساماندهی کرده و به امید بهبود اوضاع تلاش می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به افرادی اشاره می‌کند که با نفاق و ریاکاری خود، در حقیقت خود را خدشه‌دار می‌کنند. او می‌گوید مانند سگان که در نیمه شب شروع به پارس کردن می‌کنند، این افراد هم با صدای بلند و ناهنجار خود فقط دروغ و تظاهر می‌کنند. این توصیف به نوعی نشان‌دهنده بی‌فایده بودن و بی‌خود بودن این رفتارهاست.

هوش مصنوعی: من به جایی رسیده‌ام که در دل حجره‌ام، یک روز به تلاش و کوشش مشغول بودم و نان می‌کشیدم، اما حالا از آنجا رفته‌ام.

هوش مصنوعی: قاضی اسعد، که از خاندان خزاعی است، فردی با علم و دانایی بسیار بالا، دارای استعداد و فضیلت و آداب اخلاقی است.

هوش مصنوعی: زاده‌ی عجم، ولی فخرش به نژاد عرب است. دیدن چهره‌ی زیبا و دل‌انگیز او، باعث شادی و خوشحالی می‌شود.

هوش مصنوعی: او فردی با اصالت، خوش‌خط و با لقب نیکوست و به خاطر مردم کولنگ، مانند فخر و اعتبار عرب‌ها محسوب می‌شود.

هوش مصنوعی: با چنین چهره‌ای که او دارد، عجیب است که کسی نتواند او را بشناسد و او می‌گوید من هرگز در خواب چیزی ندیده‌ام که شبیه او باشد.

هوش مصنوعی: تجربه و دیدگاه شخصی، بیانگر حقیقت است؛ چرا که در بیداری، انسان بسیاری از لحظات را در حالت مستی و هوشیاری می‌بیند.

هوش مصنوعی: کسی که به حکمت و دانایی عادت کرده است، در هر وضعیتی می‌داند که چگونه باید عمل کند، بنابراین دچار ناامیدی نمی‌شود و همواره به دنبال راهی درست است.

هوش مصنوعی: به خاطر بیماری و مشکلاتی که دارم، در حالت ناامیدی و خاری به سر می‌برم، اما در عین حال صبر و بردباری دارم، چون می‌دانم که علت این درد و رنج چیست.

هوش مصنوعی: مرد آرزو دارد که در شب تاریکی چیزی را به دست آورد، اما نمی‌داند تا چه زمانی باید تلاش کند و در دلش بگذرد.

هوش مصنوعی: دیگر شخصی مانند حکیم که در کار خود تبحر دارد، شایسته است و در هر چالش و مشکلی برتر از دیگران عمل می‌کند، همانند حلوا که با طعم شیرین و دلپذیرش، همه را به خود جذب می‌کند و همواره مورد توجه و تمجید قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: صدای بیهوده و بی ‌فایده‌ای بلند است که گویی مانند زنگ یا جرس به گوش می‌رسد و از میان بسیاری از صداهای مزاحم و نامطلوب، آن صدا به نوعی شبیه به زنگ می‌باشد.

هوش مصنوعی: شخصی که از نظر مالی و مادی در سطح پایینی قرار دارد و زندگی‌اش معمولی است، اما در دلش آرزوها و خواسته‌های بزرگ و افتخارآمیز دارد.

هوش مصنوعی: شرافت و مقام وقتی ارزش دارد که دل تیره‌ای داشته باشی. این کافی نیست که نزد تو فقط خداوند روشن باشد.

هوش مصنوعی: اگر در بیرون از منزل کسی را بفرستی، ممکن است هر لحظه که دیرتر بماند، خواسته و آرزوی آن شخص بیشتر و بیشتر شود.

هوش مصنوعی: او مانند مرغی چاق در مجلس تو خواهد بود، و ماهی زنده را به راحتی در جای دیگری می‌توان یافت و خوشایند خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی به ما نزدیک شود و با ناز و دلربایی خود را به نمایش بگذارد، این رفتار برای او شایسته و مناسب است.

هوش مصنوعی: انسان باید به خاطر خودسازی و رشد شخصیت خویش تلاش کند و در این مسیر، در تلاش است تا به دنبال حقیقت و معانی عمیق زندگی برود و از درها و مسیرهای مختلف به این هدف دست یابد.

هوش مصنوعی: زیبایی او به قدری دلرباست که با یک نکته ساده، می‌تواند بر دل‌ها اثر بگذارد و احساسات را برانگیزد.

هوش مصنوعی: دوزخ متعلق به کسی است که سخنانش به اندازه‌ای حکیمانه و خردمندانه است که بر دل‌ها اثر می‌گذارد. برای این فرد، یک ابزار مؤثر و توانمند لازم است تا بتواند او را راهنمایی کند و بر او تأثیر بگذارد.

هوش مصنوعی: سوز و شوق درونی او چنان قوی است که آتش عشقش او را به اوج می‌برد و این حرارت باعث می‌شود تا سرود ستایشش با خشوع و تواضع بر زمین بیفتد.

هوش مصنوعی: خر که در میان میوه‌ها roaming می‌کند، با خویشتن‌داری و آرامش حرکت می‌کند تا توجه پرنده‌ی شکاری جلب نشود.

هوش مصنوعی: من تنها در صورت دیدن چهره آن ماه زیبا احساس خوشبختی می‌کنم، زیرا وقتی به او نگاه می‌کنم، تمامی لباس‌ها و ظاهر دنیایی‌ام را فراموش می‌کنم.

هوش مصنوعی: با زبان خود نمی‌توانم به شیرینی و لطافت کلامش سخن بگویم، زیرا او همیشه سخنانش پر از شیرینی و محبت است.

هوش مصنوعی: اگر تو به من بوسه بدهی، من در سکوت آن را می‌شمارم. اما اگر تو کار دیگری شروع کنی، به خاطر آن ناراحتی می‌کشم.

هوش مصنوعی: نه از بلندی مقام مادرم و نه از قدرت پدرم، بلکه این که من به این کار برسم، تنها به خاطر غیرت و ناب بودن خودم است.

هوش مصنوعی: او از میان بندگان، با ویژگی‌های خاص خود از دیگران متمایز است و مانند ندیمان و دوستان دیگر، کسی را ندیده که به این درجه از اطلاع و مهارت برسد.

هوش مصنوعی: من به آرامش و وقار و سکون شناخته شده‌ام، اما هیچ‌کس به اندازه من، حتی به طور اندک، جنون را در وجود خود نمی‌بیند.

هوش مصنوعی: در سمرقند، به خاطر شرم و خجالت از گناهان مختلف، کسی قادر نیست که به خوبی و زیبایی لباس بدوزد و هنر خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: این سروده به توصیف ظاهری و ویژگی‌های خاص کسی می‌پردازد که جامه‌ای متفاوت و خاص به تن دارد. این شخص مانند دیگران نیست و وجودش همچون جامی پر از شراب است که در عین زیبایی، ممکن است ناپایدار و نادرست باشد. به عبارت دیگر، آن‌چه در ظاهر دیده می‌شود، احتمالاً نمایان‌گر حقیقتی دیگر است.

هوش مصنوعی: در یک میخانه‌ای او پشت در است و به آن حلقه در آویخته است. نمی‌توان گفت که از آنان است، بلکه از آنها بهتر است.

هوش مصنوعی: مرد سرخ‌پوشی وجود دارد، اما من نمی‌دانم چه کار کنم چون او در حال خروش و عر عر کردن است، و معلوم است که زیر این رنگ دیگر، واقعیتی نهفته است.

هوش مصنوعی: فلسفه را می‌داند و از آن دسته افرادی است که در ظواهر خود از دیگران بالاتر است، در حالی‌که واقعاً هیچ چیزی نمی‌فهمد و بر اساس ظاهر خود را از دیگران جدا کرده است.

هوش مصنوعی: افتادن از بلندی می‌تواند خطرناک باشد، اما کسی که با زیرکی و هوشمندی عمل کند، می‌تواند از این خطرات دور بماند و به دانایی و حکمت دست یابد.

هوش مصنوعی: ای خدا، من یک شاعر ساده هستم که با شوخی و مزاح سخن می‌گویم و هر سال دهنم باز است.

هوش مصنوعی: با دوستان تو خوش می‌گذرانم و بهره‌وری می‌کنم، نه با دوستان تو... و بر آن‌ها سخت می‌گیرم.

هوش مصنوعی: اگر ما را به تو پیوندی نباشد، من خود را به خاطر تو از بند می‌گسلانم.

هوش مصنوعی: باد در گوشم می‌وزد و یاد تو را در ذهنم زنده می‌کند، به طوری که هر رشته مویم یادآور لحظاتی است که با تو گذراندم و پیوندی میان ما را به تصویر می‌کشد.