هوش مصنوعی: در مهمانی نزدیک، دل را به شوق آوردم و نوید خوشی دادم و صدایی به راه انداختم.

هوش مصنوعی: اکنون که نوید به من داده شده، کارهای دیگری هنوز باقی مانده است و نمی‌توانم این وعده را حلال بدانم.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف حالتی پرداخته است که در آن، کسی به شکل بسیار زیبایی توصیف می‌شود، اما آن زیبایی و حالت خیال‌انگیز به شکل سنگی و بی‌احساس درآمده است. در این حالت، این زیبایی برای او چیزی بیشتر از یک خواب نیست و ارتباطی که با آن زیبایی دارد، کم‌ارزش و دائمی نشده است. افکار و پیوندها در این وضعیت، به نوعی بی‌فرجام و بی‌فایده به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم با هنر و مهارت خود چیزی بسازم، مگر اینکه تدبیر و حکمت پروردگار کمکم کند.

هوش مصنوعی: چقدر احمق و دیوانه‌ام که دل بستم به کسی که این‌قدر بی‌ارزش و بی‌خیال است.

هوش مصنوعی: اگر کسی همچون من دیوانه و بی‌خود وجود داشته باشد، حتی اگر خرد و دانایی نزد من بیاید، آن را نمی‌پسندم.

هوش مصنوعی: چون خداوند می‌داند که من در چه وضعی هستم، او می‌داند که من آدمی فقیر و ناقص هستم و شیوه زندگی‌ام هم متفاوت است.

هوش مصنوعی: اگر کسی از مهمانی من بهره‌ای ببرد، پنج انگشت را برایش می‌سازم، وگرنه خودم را از مشکلات دور می‌کنم و به تنهایی زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من با پنج چیز با او به صلح رسیدم و نخواهم ششمین را به خاطر سوگندم به عهده بگیرم.

هوش مصنوعی: من از نان و گوشت و نوشیدنی و همچنین از نوازنده و چیزهای اضافی و سنگین چیزی نمی‌خواهم، اگر هم بخواهم، خردمند هستم.