هوش مصنوعی: من از بی‌خودان تا آن‌هایی که آگاهند، سخن می‌گویم و به ناصر مغ، تاج خرقانی را می‌بخشم.

هوش مصنوعی: تاج و من به خاطر دو خر در کنار هم قرار گرفتیم؛ او به خاطر غم و من به خاطر حسرت در این وضعیت هستم.

هوش مصنوعی: تاج به من گفت که من در زمانه خودم، شخصی فاضل و فرهیخته هستم، اما در کنار گله‌ای از گوسفند، مانند شبانی هستم که از عقل و درک کمتری بهره‌مند است.

هوش مصنوعی: اگر گرگی که از گیاهان تغذیه می‌کند و گوسفندانی که دچار آسیب شده‌اند در دامان من باشند، من مسئول نگهداری و مراقبت از آنها هستم.

هوش مصنوعی: آدم‌های ناتوان مانند گل لاله هستند و فقط خودشان را می‌بینند؛ در حالی که افراد زیرک و هوشیار هیچ تصوری از بی‌خبری من ندارند.

هوش مصنوعی: با وجود اینکه از نظر خرد و فهم در سطح بالایی قرار دارم و می‌توانم به خوبی درباره مسائل فکر کنم، اما در برابر مشکلات و چالش‌های زندگی، احساس ناتوانی می‌کنم و نمی‌توانم به طور کامل بر آنها غلبه کنم، چه بزرگترها و چه کوچکترها.