هوش مصنوعی: هاروت، مرغی است که در بلندی‌های دماوند دمی می‌زند و پایین‌تر از آن مشغول است.

هوش مصنوعی: او در میان تشنه‌ها و گرسنه‌ها، همه آب و نان را از زیر دندانش بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و شکوه انسانی اشاره دارد که با وجود تمامی خوبی‌ها و نعمت‌ها، اگر در کارهای خود دقت و توجه نکند، ممکن است به واقعیت‌های تلخی دچار شود. به عبارت دیگر، اگرچه انسان‌ها با ویژگی‌ها و دارایی‌های خوب خود شناخته می‌شوند، اما نیاز است که همیشه با دقت و آگاهی رفتار کنند تا از خطرات و چالش‌ها دور بمانند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به این نکته اشاره می‌کند که نمی‌خواهد با کلمات و قافیه‌های اضافی و بی‌مورد به سخن بپردازد؛ زیرا این نوع گفتمان برایش ناپسند است و از آن دوری می‌کند. به عبارتی، او به ساده‌ و روشن‌گویی در کلام اهمیت می‌دهد و از حواشی و نازک‌اندیشی‌های بی‌فایده پرهیز می‌کند.