هوش مصنوعی: ای آقا، کتاب‌ها را به هم ریختی تا این که یک شخص نادان و بی‌توجه و بی‌خیال شدی.

هوش مصنوعی: به او گفتم که نامت مانند گل است و او به یاد موهایش شکوفا شد.

هوش مصنوعی: شکوفه‌ای که از تو رشد کرده است، از دست به دست دیگران رفته و رنگ و بویش را از خلقت پنهان نکرده‌ای.

هوش مصنوعی: شطرنجی از آرامش من باخبر شد و به سمت کوچه‌ای که من در آن بودم، رفت.

هوش مصنوعی: آیا تا زمانی که روز قیامت بیاید، آن کتابخانه‌ای که نا آرامی می‌کردی، آرام خواهد گرفت؟

هوش مصنوعی: راحت است که کتاب‌های خانه به هم ریخته شوند، اما تو کتاب‌ها را به خانه آورده‌ای و بی‌خبر خوابیده‌ای.

هوش مصنوعی: زخم کوچک و مختصر من را بپذیر، همان‌طور که زخم خطرناک و کشنده مار را پذیرفته‌ای.

هوش مصنوعی: اگر در پی من بیفتی، بیدار و هوشیار باش، چرا که من در حرکت و تغییرم و ممکن است ناگهانی تغییر مسیر دهم.

هوش مصنوعی: هرچند که او به جای من در صحنه‌های زندگی فعال و پرشور است، اما من هرگز به او حسادت نخواهم کرد.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که ممکن است علم به زشتی‌ها و ناپسندها باری افتخاری برای او باشد، در حالی که دیگران به کلام و گفتار او توجهی نکنند و او خود را عالم و مجتهد بداند.

هوش مصنوعی: من می‌توانم هزار بار شعری را به شکل تمسخرآمیز بگویم، اما اگر از آن شخص بپرسند چند بار این شعر را گفته‌ام، او نمی‌تواند به درستی پاسخ دهد.