هوش مصنوعی: این بیت به توصیف وضعیتی می‌پردازد که در آن گروهی از کودکان به شکلی نامناسب و آشفته رفتار می‌کنند و اشاره به مشکلات و نارسایی‌هایی دارد که در جامعه وجود دارد. در عین حال، نماد کیسه‌ای که به زمین افتاده، نشان‌دهنده بحران‌ها و ناکامی‌هایی است که ممکن است همه را تحت‌الشعاع قرار دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه کیسه ما پر از پول و آب شده است، پول از یک طرف بیرون می‌آید و آب از طرف دیگر خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: در جایی که فلز وجود دارد، باد تمیز در آنجا باقی می‌ماند و در جایی که آب هست، خون ناب از آن خارج می‌شود.

هوش مصنوعی: بسیاری از کودکان در مقابل من همچون حرف "دال" و "نون" شدند، که این نشان‌دهنده نادانی و دیوانگی آن‌هاست.

هوش مصنوعی: ما هم به دلایل نامعقول و بی‌فکر به بی‌راهه رفتیم، تا اینکه به وضعیتی رسیدیم که مانند تکه‌های شکسته و بی‌ارزش افتادیم، مانند حرف "دال" و "نون" که به شکل‌های غیرمرتبط درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که مایه‌ی زندگی و وسایلشان موجود بود، مانند سیمی در میان پایشان بود. وقتی که به آنها سیم دادیم، آن چیزها نیز در دل و وجود آنها واقع شد.

هوش مصنوعی: همه آنهایی که با ما بودند، به زودی از ما جدا شدند و به دنبال چیزهای دیگر رفتند... پایان داستان پر از زیبایی است.

هوش مصنوعی: در روز و شب، با دقت به مراقبت از زیبایی‌ها پرداخته‌ایم و هر لحظه از دستاوردهای خود یک پایه محکم ایجاد کرده‌ایم.

هوش مصنوعی: زمانی که دنیا به تدریج خمیده شد و سازه‌های آن خراب شد، لذت و طعم زندگی کاهش پیدا کرد و دیگر نمی‌توان از آن لذت ببرد.

هوش مصنوعی: از این پس چرا به جادوگرها و نیرنگ‌های آنان توجه کنیم؟ ما مانند ماری مرده هستیم که هیچ حرکتی نمی‌کند و از جادو اثر نمی‌پذیرد.

هوش مصنوعی: ما تلاش کردیم تا از کاستی‌ها و مشکلاتی که داریم، جدا شویم؛ اما وقتی این مشکلات کم‌رنگ شدند، به مانند خرها، دوباره به آنها برمی‌گردیم و گرفتار می‌شویم.

هوش مصنوعی: چه درد و حسرتی که از امروز تا پایان عمرمان در شرایط ناپایداری خواهیم بود، در حالی که آنها در آسایش و راحتی به سر می‌برند...