هوش مصنوعی: وقتی که از چهره‌ات مانند آب برمی‌خیزم و چون آتش شعله‌ور می‌شوم، ای جان! به خاک پای تو می‌خورم و آن باد مرا دور می‌کند، ای جان!

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از معشوق می‌خواهد که زیبا رویی‌اش را پنهان کند و بگوید که اگر می‌تواند، ریش خود را زیر پنهان کند. او همچنین به جان خود اشاره می‌کند و می‌گوید که می‌خواهد به او عشق و محبت نشان دهد.

هوش مصنوعی: شعله‌های آتش وجود تو آن‌قدر سوزان است که گاهی فکر می‌کنم به دوزخ خواهد رفت، ای جان.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند یخی شده که به خاطر آتش ریش، با وجود سردی‌اش، شعله‌ور شده است. ای جان، من به خاطر تو یخ زده‌ام.

هوش مصنوعی: تو به زیبایی و ایمان خود مانند آتشکده‌ای درخشانی، زینت و جلوه‌ای خاص بخشیده‌ای. تو آنقدر با لطف و محبت به من می‌نگری که این زیبایی شایسته‌ی وجود توست.

هوش مصنوعی: دیگر نمی‌توانم چهره‌ی تو را ببینم و مثل تو هم کسی وجود ندارد. کسی که از ریشش چون بند گیاه، چشمم را می‌خارد، ای جان.

هوش مصنوعی: یک سوار در بیابان از تو پرسید که راه کدوم طرفه؟ به خاطر ترسی که از منجوق‌های قرمز او داشتم، ریشم را به باد دادم. ای جان!

هوش مصنوعی: هرچند به خاطر ریش تو به من آسیب رسیده است، اما من چیزی نمی‌گویم. ما هر دو نمی‌توانیم خود را از این شرایط نجات دهیم. ای جان، از این وضعیت بیرون بیا.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که جان تو ارزشمندتر از آن است که کمتر از آن را بخواهی. از خودت کم نکن و با قدرت و آگاهی که خدا به تو داده، زندگی کن و به حکمت او ایمان داشته باش.

هوش مصنوعی: وقتی که تو بیایی، همه چیز زیباتر و بهتر خواهد شد؛ اگر حتی لحظه‌ای کوتاه در دستانت بماند، می‌تواند تمام غم‌ها را از بین ببرد، ای جان.

هوش مصنوعی: تو به زیبایی مانند زردآلو چهره‌ات را زینت داده‌ای و زیبایی لب‌هایت چنان است که مانند هلو می‌درخشد، ای عزیز دل.

هوش مصنوعی: من با کلوخی از میوه آمرود (نوعی میوه) کاری کردم که شفتالو (هلو) زرد و آبی شود، اما آیا می‌توانم تو را با دانه آبی دفن کنم، ای جان؟

هوش مصنوعی: عزیزم، تو با زیبایی‌ات به سراغ من می‌آیی، اما در این دنیا کم‌مانند و بی‌نظیری در وجود ندارد که بتواند به تو نزدیک شود. حقیقتاً هیچ‌کس نمی‌تواند به لطافت و زیبایی تو برسد.

هوش مصنوعی: تو خود گفتی که من روزی در خانه، از میان چند نفر، دامنم را با دندان چنگ زدم، ای جان!

هوش مصنوعی: وقتی حال تو را این‌گونه می‌بینم، خودت خوب می‌دانی که این مقدار فهم و دانایی را نباید از دیگران بپرسم یا به کسی دیگر مراجعه کنم، ای جان!

هوش مصنوعی: من هیچ مقداری از محبت تو ندارم و نمی‌دانم این احساس قدیمی است یا جدید. حالا که از عشق تو محروم هستم، به خودم زنگ بزن و به احساسات خود بپرداز. ای جان!

هوش مصنوعی: هر کس که مشاهده کند چنین حالتی را، مانند سنایی می‌گوید که عشق تو مرا به نام می‌خواند و به همان شیوه‌ای که تو مرا پرورش داده‌ای، ای جان.