هوش مصنوعی: ای پسر، زمانی که به پاهایت نگاه کردم، فقط با نگاهی به تو درگیر شدم و مانند نگاهی به یک زندانی، به تو توجه کردم.

هوش مصنوعی: در مسیر خود، به شدت نگران و غمگین شدم، اما از آن گریه و ناراحتی، من با توجه به درد تو، برای تو هم گریه کردم.

هوش مصنوعی: آیا تو می‌دانی که به چه معناست و به چه صورت هست؟ یک روز من خدمتگزار تو بودم، به صورت یک و به معنی بیستم.

هوش مصنوعی: عجب از کلام سخن‌دان‌ها است؛ زیرا من که اینجا هستم، نه در آن حالتی هستم که آنها می‌گویند، و نه به عنوان موجودی بی‌تفاوت و بی‌حیا زندگی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از ابتدا بازی زندگی را انتخاب کرده‌ام و می‌خواهم ببینم در نهایت به کجا می‌رسم.

هوش مصنوعی: برای اینکه مرا به اینجا بیاوری، پسر جان، باید بگویی که من پسر خوانده‌ی آقا هستم.

هوش مصنوعی: هر که سخن ناپسند بگوید، باید بداند که من به جای تو، یک سوزن در زبانه‌ام قرار می‌دهم.

هوش مصنوعی: ای تازه نفس، تو از هر چه در جهان است بهتر هستی، پس بر سر بوق من بدمید تا جهانی را که زندگی کرده‌ام، نشان دهم.

هوش مصنوعی: این پاسخ به کسانی است که بگویند عشق، غم و اندوهی است که از دوست قدیمی و یاری گذشته به یاد می‌آورم.