هوش مصنوعی: ای کسی که تمام وجودت گناه کرده است، نگران نباش. برای عواقب و کیفر همه گناهانت، باید تسلیم و آماده باشی.

هوش مصنوعی: دل به شدت در حال درد و رنج است، مانند چنگی که در آن خیلی بیشتر از اندازه‌ی ناخن شکسته شده، جدایی و غم را به جانم ریخته و ریشۀ خود را از دست داده‌ام.

هوش مصنوعی: به جای اینکه به دیگران آسیب برسانی یا کسی را تحت فشار قرار دهی، سعی کن که خودت را به عنوان یک الگو برای دیگران نشان دهی و در زندگی خود اصلاحات مثبتی ایجاد کنی. به دیگران کمک کن و به آنها انگیزه بده، نه اینکه در کارهایتان با منفی‌نگری یا آسیب‌رسانی به دیگران بپردازی.

هوش مصنوعی: با صبر و ماندن در جای خود، می‌توانی به کمال و رشد برسید. به یاد داشته باش که در زندگی باید مسیر را با حوصله و صداقت طی کنی و خود را برای دریافت نعمت‌ها و موفقیت‌ها آماده کنی.

هوش مصنوعی: تو شرم نکردی که جوانی به راز چهره‌ات نپرداختی، حالا ریشت را با ذقن می‌پوشانی.

هوش مصنوعی: شما موهای ریش را بلند کرده‌اید و نمی‌توانید با من از این نوع مباحث صحبت کنید.

هوش مصنوعی: شما به عنوان کلانتر، بر هزاران نفر تسلط دارید و قدرت شما فراتر از آن چیزی است که تصور می‌شود. مانند تیر سرنیزه که بر هر کسی می‌توان فرود آورد.

هوش مصنوعی: اگر بازار کساد شود، جایگاهی برای تو نخواهد بود و با وجود دوازده من ریش هم که داشته باشی، تاثیری نخواهد داشت.

هوش مصنوعی: تیرماه را کوچ نکن، تا بهار هم همچون گیاهانی که به خوبی رشد کرده‌اند، زیبایی خود را نشان دهد.

هوش مصنوعی: بهار رو به رویت است، پس مراقب باش که از جایت بلند نشوی و مرا از این حال و دردم دور نکن.

هوش مصنوعی: من آنقدر مایه دردسر و مشکل هستم که نیازی به برمکنی ریش و پشم خود ندارم. مادرم و وزن ریش‌هایم نتوانند من را کنترل کنند.

هوش مصنوعی: بر روی پیشانیم، آثاری از درد و سختی وجود دارد... ای عشق، ای جانم، بگذار در آرامش بمانم و بیشتر از این آزارم نده.

هوش مصنوعی: این بیت به احساسات و شوق شاعر اشاره دارد که تحت تاثیر زیبایی‌ها و بافت فرهنگی خاص سرزمین ختن قرار گرفته است. او در اینجا به تصویر سازی از بتان زیبا و دلربا می‌پردازد که نشان‌دهنده‌ی زیبایی و شکوه آن جا است. شاعر به نوعی نمایش عشق و احترام به آن زیبایی‌ها را در کلام خود گنجانده است.